Ah, l’amour. Niets fijner dan een hevige verliefdheid of steady relatie, maar helaas is niet alle sprookjes een goed einde beschoren.
In de rubriek ‘Bedrogen Vrouw’ spreken we vrouwen die door alle leugens het bedrog niet (meer) zagen. Vandaag vertelt Erica* (53) haar verhaal.
Duur relatie
21 jaar
Type bedrog
Dubbelleven
“Ik kende Marco al een aantal jaar voordat we iets met elkaar begonnen: we zaten eerst in andere relaties. Toen die op de klippen liepen, sloeg de vonk over en werden we stapelverliefd. Ik had al een kind van vier, waar Marco het gelukkig heel goed mee kon vinden. Hij trok al vrij snel bij me in, waar ik oké mee was: hij moest voor zijn werk vaak naar Duitsland en het was dus niet meteen ‘100 procent samenwonen’.
We moesten nogal wennen aan elkaar, wegens onze soms botsende karakters. Als je allebei temperamentvol bent, is er weleens vuurwerk, maar daar stond heel veel liefde tegenover. Die liefde maakte ook blind, weet ik nu: als hij in Duitsland was, liet hij nooit weten waar hij precies zat. Dat had al voor alarmbellen moeten zorgen, maar op dat moment maakte ik me geen zorgen.
Eigenlijk kwam dat pas na een paar jaar: waarom moest hij zó vaak naar Duitsland, en bleef hij soms veel langer weg dan verwacht? Op een gegeven moment viel er zelfs een brief op de mat: iets over alimentatie voor een dochter, waarvan hij volgens de brief vader zou zijn. Ik vroeg hem daar natuurlijk naar, wat was er gaande? Hij stond erop dat iemand hem een loer wilde draaien en zei dat hij dat op zou gaan lossen. Ik hoorde of zag er daarna nooit meer iets over, dus vergat het ook een beetje.”
Noa (36) scheidde zes weken na haar huwelijksdag: 'Ik schaam me verschrikkelijk voor zijn gedrag'
“Jaren later waren er andere scheurtjes in onze relatie. Maar ook dát vond ik niet per se gek: als je een jaar of achttien samen bent kan het niet elke dag een feestje zijn. Ik vermoedde dat hij burn-out klachten had na weer een periode veel naar het buitenland geweest te zijn, dus ik zorgde ervoor dat thuis alles goed in orde was. Zo kwakkelde het nog een aantal jaar door, tot oudejaarsavond 2019. Hij zette een schaal oliebollen op tafel, stapte in de auto om onze zoon naar zijn vrienden te brengen en bleef vervolgens opvallend lang weg.
Ik belde hem om te vragen waar-ie bleef, maar hij vertelde dat hij niet meer terug zou komen. ‘Mijn sleutel ligt op het dressoir’, zei hij. Daarna kon ik hem niet meer bereiken, er was nul contact en ik had gewoon geen idee wat er gaande was. Pas na twee weken kwam hij terug, alleen om te zeggen dat hij op zichzelf ging wonen en dat hij ons samenlevingscontract wilde laten ontbinden. Ik was compleet in shock, maar heb daar na een aantal weken toch maar voor getekend. Ik stond gewoon met mijn rug tegen de muur, zonder ooit écht uitleg gekregen te hebben.”
Eefjes man stuurde naaktfoto's naar de juf van hun kinderen: 'De schoolpleinroddels klopten dus'
“Na een paar weken keihard huilen ben ik gaan zoeken, ik moest toch iéts. Natuurlijk kwam ik achter een stortvloed aan dingen: niets van het leven dat ik met hem leidde, was waar. Het was gewoon een grote leugen. Vanaf het begin van onze relatie bleek hij ook al een vriendin in Duitsland gehad te hebben, bij wie hij na een paar jaar inderdaad een kind verwekte. Hoe kun je zoiets doen en er vervolgens gewoon nooit een woord over reppen?
Van wat ik inmiddels weet, lijkt het erop dat ze al een paar jaar geen contact meer hebben. Hij is toen overgestapt naar een secretaresse uit zijn bedrijf, met wie hij zelfs een huis kocht terwijl hij nog een relatie had met mij. Geen wonder dat ik dacht dat hij een burn-out had: het is nogal veel om bij te houden, alles bij elkaar.
Na onze breuk is hij binnen een paar maanden met die secretaresse getrouwd. Zijn relatie met de kinderen kwam hierdoor natuurlijk op scherp te staan, en die met mij al helemaal. Ze zijn daarom naar het buitenland vertrokken, zodat ze daar gezellig mooi weer kunnen spelen. Wij bleven achter met de littekens. Mijn vertrouwen in anderen is onherstelbaar beschadigd, ik begrijp gewoon niet hoe de belangrijkste persoon in mijn leven me zó de vernieling in wilde helpen. Vergeven kan ik niet. Ik hoop oprecht dat karma bestaat en het zijn deur niet voorbij gaat.”
*Erica vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
Ben jij ook ooit bedrogen en wil je jouw verhaal (anoniem) delen op LINDA.nl? Mail in het kort jouw ervaringen samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Bedrogen vrouw Charlotte had maar één no-go: 'Die bleek hij al twee jaar te negeren'
