Het lijkt haar in eerste instantie helemaal niets. Zwemmen, duiken of snorkelen? Prima. Hoe avontuurlijker, hoe beter. Maar in een kleine, afgesloten ruimte onder water? Absoluut niet.

Toch wil ze geen pretbederver zijn, dus stemt ze in. Ze drinkt één biertje voor de moed en gaat mee op excursie. Ook al was het spannend, alles ging goed. Om die reden stemt ze in 2004 in om nog eens met diezelfde duikboot mee te gaan als ze weer op het eiland is. Alleen dit keer gaat het mis.

Dries Roelvink: 'Ik loop de hele dag angstaanvallen weg te drukken'Lees ook

Claustrofobie

“Ik zag er al tegenop en had eigenlijk gewoon aan wal moeten blijven, maar gesterkt door de eerste ervaring ging ik toch mee. Ik wilde ook geen pretbederver zijn”, vertelt  Kruschwitz. “Het ging onder water helemaal mis, ik was doodsbang en kreeg een paniekaanval. De hele rit stond ik doodsangsten uit en wilde naar buiten. Mijn ex maakte er nog een foto van. Hij vond het alleen maar grappig.”

De paniekaanval in de duikboot triggert bij Kruschwitz claustrofobie. “Dat had ik nooit eerder gehad. Ik kroop overal rond, ik was best een avonturier en niets was mij te gek.” Dat veranderde daarna compleet. Afgelosten ruimtes, de metro, trein of in de auto: “Ik kon bijna niets meer. Toen ik terugkwam van die vakantie ben ik naar de huisarts gegaan. Hij had de deur van zijn spreekkamer dicht en ik werd gek. Zelfs toen hij de deur opende, bleef ik doodsbang. En met de metro durf ik nog steeds niet.”

Belgische actrice Mona Mina Leon werd in één klap beroemd: 'Veroorzaakte paniekaanvallen'Lees ook

Vóór het incident werkte Kruschwitz als stewardess. “In de lucht zijn was zo fijn voor me. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Maar ook dat kon ik niet meer. Dat merkte ik al meteen toen we terugvlogen van die desbetreffende vakantie. De druk die ontstaat tijdens het dalen koppelden mijn hersens aan de druk tijdens het duiken met de duikboot. Ik hoop het ooit weer te kunnen. Ik wil het proberen met een vlucht naar Londen – die is hopelijk kort genoeg.”

Angst aangaan

Met een diploma psychotherapie op zak weet Kruschwitz dat er iets moet gebeuren. “Dit kon niet zo blijven. Ik pushte me om bepaalde dingen – ondanks het enge gevoel – aan te gaan. Exposure therapy. Ik probeerde met iemand in een auto mee te rijden en rustig te blijven, telkens een stukje langer.”

Na veel oefenen, angst aangaan, heeft ze het nu inmiddels stukken beter onder controle. Haar hoogtepunt daarin kwam vorige zomer, toen ze tijdens een vakantie door Frankrijk een grot durfde te bezoeken. “De tocht was hartstikke spannend, maar het lukte me toch om van het benauwde donker te genieten. Mijn oude natuur komt langzaam terug, net als de avonturier in mij. De wens om te ontdekken is sterker dan mijn angsten.”

Wat ook helpt, is haar nieuwe man. “Hij is zo ongelofelijk lief en behulpzaam en toont heel veel begrip. Zo rijdt hij bijvoorbeeld op vakantie in plaats van door de Gotthardtunnel over de Brennerpas, terwijl dat langer duurt. Ik kan niet wachten om in september met hem te trouwen.” Inmiddels heeft ze haar claustrofobie dus goed onder controle en kan ze steeds meer dingen weer wél. Maar een duikboot? “Nooit meer.”

Ellens zoon heeft een dwangstoornis en smetvrees: 'Een glas met water vullen is lastig'Lees ook