Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Deze week vertelt Daniëlle (34) hoe ze na een gewelddadige uitbarsting het contact met haar moeder definitief verbrak.
Trigger warning: dit artikel beschrijft situaties die gaan over suïcidale gedachten.
“Mijn moeder heeft sinds ik klein was al last van psychische problemen, ontstaan door een postnatale depressie”, vertelt Daniëlle. “Ik kan mij niet anders herinneren dan een instabiele moeder. Voor de buitenwereld was ze altijd het zonnetje in huis – ik weet zeker dat mijn vriendinnen van vroeger niets geks aan haar opmerkten. Maar achter de voordeur gebeurden heftige dingen. Zo zijn we wel eens door de politie gebeld dat ze op een flatgebouw stond en dreigde te springen. Dat soort dingen wil je niet meemaken als kind.”
Door de onveilige situatie woont Daniëlle voor langere periodes bij haar tante. “Als de situatie echt ernstig was, en mijn moeder opgenomen moest worden, was dit soms wel maandenlang. Gek genoeg koester ik die periodes bij mijn tante: ze is meer een moeder voor mij dan mijn echte moeder. Toen ik 16 jaar oud was, besloten mijn ouders te scheiden. Door alle onrust tussen mijn ouders werd haar gedrag nog problematischer.”
Sophie spreekt haar schoonfamilie al vijftien jaar niet: ‘De brief op mijn verjaardag was de druppel’
De moeizame relatie komt tot een kookpunt wanneer Daniëlle op een dag de geleende auto van haar moeder komt terugbrengen. In de auto belt ze haar alvast om te laten weten dat ze eraan komt. “Aan haar stem hoorde ik dat het niet goed met haar ging. Mijn oom schoot mij te hulp en besloot met me mee te rijden. Toen mijn moeder zag dat ik snel de sleutels door de brievenbus deed en mijn oom met mij mee was, viel ze mij fysiek aan.
De huisarts heeft mijn verwondingen onderzocht – ik zat onder de blauwe plekken en mijn jas was gescheurd. Ik was verbouwereerd: hoe heeft dit zo uit de hand kunnen lopen en hoe kun je dit als moeder je kind aandoen? Mijn broertje nam mij in bescherming en zei: ‘Tot hier en niet verder.’ Vanaf dat moment heb ik het contact met mijn moeder definitief verbroken.”
Door een streep door het contact te trekken, kon Daniëlle eindelijk verder met haar leven: “Het gaf mij zoveel rust. Ik besefte toen pas hoeveel tijd en energie ik eigenlijk kwijt was aan haar: hoe zit ze in haar vel, slikt ze haar medicatie en volgt ze haar therapie wel? Dat soort dingen kon ik eindelijk loslaten.
Toen ik zelf kinderen kreeg, ben ik flink tegen de muur gelopen. Ik kon me als kersverse moeder niet voorstellen dat ik mijn kinderen ooit iets zou aandoen. Het verdriet van al die jaren overviel me, want ik dacht dat ik het had afgesloten. Door hulp te zoeken heb ik de relatie met mijn moeder een plekje kunnen geven.
De dochter van Vera verbrak het contact: 'Ik weet nog steeds niet waarom'
Toch verdwijnt je moeder nooit helemaal uit je leven. Zo kwam ik haar een aantal jaren geleden tegen op een braderie, waarna ze besloot weer voor mijn deur te gaan staan. Ik was zo bang voor haar dat we een noodnummer van de politie hebben gekregen. Nog steeds ben ik op mijn hoede, bijvoorbeeld op het schoolplein van mijn kinderen. Ze weten dat ze alleen met ons of de oppas mee naar huis mogen, want ik ben als de dood dat ze door mijn moeder worden meegenomen. Het klinkt misschien bizar, maar vooral in de herfst ben ik alert. Ik weet dat deze periode van het jaar een trigger is voor haar.”
“Ik ben heel dankbaar voor het sociale netwerk dat mij heeft opgevangen, vroeger én nu. Ik zeg altijd tegen mensen: ‘Ik mis een moeder, maar niet mijn moeder.’ Mijn tante en moeders van mijn vriendinnen vullen de moederrol in mijn leven in.
Ik vind dat we vaker mogen praten over verbroken contact met een moeder of andere familieleden, want er rust nog een taboe op. Mensen hebben snel een oordeel over je, terwijl ze je verhaal niet kennen. In sommige situaties is het wel degelijk beter om elkaar niet meer te zien. Daar zou meer over gepraat mogen worden.”
Wil jij net als Daniëlle jouw verhaal delen over ruzie in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Na mijn scheiding koos mijn vader de kant van mijn ex: hij schreef dat hij me nooit als kind had gewild'
