Soms is afvallen niet alleen nodig om lekker in je vel te zitten, maar ook voor een goede gezondheid. Caroline Loos (41) uit Zegge kwam kílo’s aan toen ze een auto-immuunziekte kreeg.
Toen ze 129 kilo woog, ging ze noodgedwongen over tot een gastric bypass. In twee jaar tijd viel Caroline 62 kilo af.
Lees ook
Linda de Mol gaat lijnen: ‘Mijn startgewicht haalt het NOS journaal, denk ik’
Waarom kwam je zoveel aan door je ziekte?
“Ik heb altijd wel met mijn gewicht geschommeld, maar toen ik ziek werd liep het uit de hand. Door de prednison had ik geen normale trek, maar gewoon écht honger. Ook hield ik vocht vast, kon ik bijna niet lopen en heb ik zelfs even in een rolstoel gezeten. Mijn ziekte tastte ook m’n organen en gewrichten aan. Als bijvoorbeeld je enkels gaan ontsteken, helpt het niet bepaald mee als je al aan de zware kant bent. Als je dan amper kunt bewegen, gaat het hard. In een half jaar tijd ben ik wel dertig kilo aangekomen.”
En toen koos je voor een gastric bypass?
“Van mijn arts kreeg ik het advies om af te vallen. Dat was essentieel om te kunnen vechten tegen mijn ziekte. Omdat ik in de jaren voordat ik ziek werd al talloze keren had geprobeerd te lijnen, wist ik me nu echt geen raad meer. Toen ik het met mijn arts over een gastric bypass had, werd hij erg enthousiast. Bij andere patiënten zorgde dat voor goede resultaten. De meeste mensen die zo’n operatie willen, moeten eerst naar een obesitaskliniek of een diëtiste, maar bij mij verliep het traject supersnel. Ik had immers genoeg aantoonbare bewijzen dat ik die operatie nodig had. Die maagverkleining is echt mijn redding geweest.”
Hoe voelde je je toen je 129 kilo woog?
“Ik weet nog wel dat ik in de stad liep en iemand tegenkwam van vroeger. Die durfde me niet eens aan te spreken, omdat ik echt krom liep en waggelde. Ik was doodongelukkig en voelde me niet aantrekkelijk. Ook heb ik nooit iets durven eten op straat, want ik vond het vies om iemand te zien met een Hema-worst waarvan het vet op de kin droop. Ik probeerde me goed te verzorgen en besteedde veel geld aan mooie kleren.”
Wat is er het meest veranderd in je leven?
“Daar kan ik wel een halfuur over praten. Ik voel me on top of the world. Ik ben eigenlijk nooit gelukkig geweest met m’n lijf, maar nu is dat eindelijk anders. Mijn lijf is misschien niet meer zo stevig als dat van een andere vrouw van 39, maar ik vind mezelf normaal en dat is al heel fijn. Voorheen moest ik het internet afstruinen voor mooie beha’s en kleding, en nu is het zo makkelijk om met een vriendin de stad in te gaan. Ik koop nu iets omdat ik het leuk vind, niet alleen omdat ik het pas.”
En hoe is het nu met je gezondheid?
“Ik voel me fitter dan ooit en sta veel vitaler in het leven. Door de ziekte ben ik nog wel vaak moe: soms voelt het alsof ik tachtig ben. Maar ik kan toch twee tot drie keer per week sporten en dat is al een groot verschil met hoe het was. Ik ben minder beperkt, heb minder drempels en sta makkelijker in het leven. Ik heb de ziekte acuut gekregen en meestal komt het niet terug, maar de kans is er altijd. Daarom heb ik ook gekozen voor de operatie. Want of je nou met 62 kilo gaat vechten of met 129 kilo, dat is nogal een verschil.”
