Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.
In de rubriek Lekker Gênant delen lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.
Deze week doet Barbara* (38) haar verhaal.
Waar: Thuis
Wanneer: Tijdens een online meeting
Getuige(s): De software-ontwikkelaars met wie ze de meeting had
Situatie: Barbara deelt haar scherm om het op maat gemaakte boekhoudprogramma te testen. Wanneer ze een andere browser opent, ziet ze tot haar grote schrik dat ze een wel heel pikant filmpje was vergeten af te sluiten.
“Voor mijn werk was ik nauw betrokken bij de bouw van op maat gemaakte software. Een boekhoudprogramma; nu niet direct het spannendste project uit mijn carrière. Wel een dat veel tijd kostte. Zo voerde ik veel gesprekken met de bouwers over de voortgang. En ook om het programma te testen. Daar gebruikte ik mijn eigen computer voor; ik werkte veel thuis en dit leek me wel zo makkelijk.”
“Daar was ik misschien iets té makkelijk in. Het ging namelijk fout toen ik mijn scherm deelde met de software-ontwikkelaars in een online meeting over het programma. Tijdens het testen van de applicatie liepen we vast op iets, waardoor een van de ontwikkelaars vroeg of ik het programma misschien in een andere browser zou willen testen.”
“Nietsvermoedend opende ik een andere browser, waar ik tot mijn grote schrik een wel heel bekend logo zag laden. In paniek probeerde ik de pornosite nog snel weg te klikken, maar ik was al te laat. Het geile filmpje – dat ik tijdens een recente masturbeersessie had bekeken – opende al. Had ik nu maar voor een sensueel filmpje met een eindeloos intro gekozen. Maar nee: dit was categorie keiharde porno en liet werkelijk niets aan de verbeelding over.
Ik barstte uit schaamte in schaterlachen uit, maar de heren uit de meeting keken er vooral heel moeilijk bij. Eentje stelde droog voor dat we ‘maar gewoon verder moesten gaan waar we gebleven waren’. En dus deden we de drie kwartier die volgden alsof er niets was gebeurd.”
“Het ergste is nog dat ik een jaar later mijn scherm wéér moest delen. Ander project, zelfde ontwikkelaar. Onder het mom: een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, wiste ik van tevoren de geschiedenis in alle mogelijke browers. Dit kon niet misgaan. Wist ik veel dat mijn vriend zich die ochtend had vermaakt met de iPad en dat die historie werd gedeeld op mijn computer… De titel van een expliciet filmpje prijkte pontificaal in een verder blanco geschiedenis. Zo bezorgde ik de ontwikkelaar wederom rode oortjes, haha.”
*De naam Barbara is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Dit artikel verscheen eerder op deze site.
