Liselore geniet met volle teugen van haar zwangerschap en de bevalling verloopt voorspoedig, maar als haar dochter ter wereld komt, schrikken haar man en de verloskundige. Het meisje heeft een enorme deuk in haar hoofd.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Ik vond zwanger zijn fantastisch”, vertelt Liselore. “Ik voelde me goed, vond mijn lijf mooi.” Liselore en haar partner hebben al twee kinderen als ze in 2009 zwanger raakt van nummer drie. “Ik had meerdere miskramen gehad, dus dat ik zo snel zwanger raakte na de geboorte van mijn dochter was een cadeautje.”
Toch klaagt Liselore wel af en toe. “Dat deed ik bij de andere zwangerschappen nooit, maar toen de baby al op d’r kop in mijn buik zat, voelde ik dat ze geïrriteerd lag te draaien achter mijn schaambeen. De verloskundige maakte zich geen zorgen. Ze groeide goed en ook de vruchtwaterpunctie was goed, dat stelde mij gerust. Instinctief voelde ik dat er iets aan de hand was, maar ik nam het zoals het kwam.”
De bevalling zet in als ze bij haar zus thuis aan het barbecueën is. “Ik kon de weeën aardig weg zuchten. Ik ging thuis bevallen en mijn zus zou tijdens de bevalling aanwezig zijn om op de kinderen te passen. Rond 22.00 uur werden de weeën heftiger. Binnen een paar persweeën was Novi er al. Tot dat moment was het de ideale bevalling en ging het heel vlot.”
Maar als het meisje ter wereld komt, schrikken zowel haar man als de verloskundige. Ze heeft een grote deuk in haar schedel. “Ik schrok niet, voor mij was het een bevestiging van wat ik eerder had gevoeld.” Ze legt haar meteen aan de borst en probeert dan de placenta uit te persen. “Die wilde maar niet komen. Ik begon ondertussen ontzettend te bloeden. De verloskundige raakte in paniek en zei dat we naar het ziekenhuis moesten.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Niet alleen een ambulance komt naar het huis, de brandweer moet ervoor zorgen dat Liselore veilig beneden komt. “Ik woon in een huis uit 1900, dus dat was niet zo eenvoudig. Acht brandweermannen en twee hoogwerkers zorgden ervoor dat ik via het balkon naar beneden werd getakeld.” Liselore is ondertussen in trance. “Ik had zo veel bloed verloren, ik vond het allemaal prima. Het kon me allemaal niks meer schelen.”
In het ziekenhuis lukt het haar alsnog om op eigen kracht de placenta uit te persen, maar dan is het nog steeds niet duidelijk wat er precies met haar dochter aan de hand is. “Ik was weer terug bij zinnen en een oerkracht maakte zich van mij meester. Ik wilde mijn kind beschermen. De artsen wilden haar onderzoeken, mogelijk onder een roesje, maar dat wilde ik niet hebben. Novi was alert en dronk goed. Ik schuifelde naar de kamer toe waar het overleg plaatsvond om dat te zeggen. Toen ik weer weg ging, hoorde ik iemand zeggen: ‘Let maar niet op mevrouw, ze heeft nogal veel bloed verloren.'”
De volgende dag heeft het ziekenhuis waar ze ligt contact met het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. “Zij wilden weten hoe ik de situatie beoordeelde, of Novi goed dronk en alert was. Novi was een wakker en tevreden kindje. Ze hoefde niet onder narcose, ik had de regie weer terug.”
Na twee nachten mogen ze naar huis. Novi wordt op de wachtlijst geplaatst voor een operatie in Rotterdam. Na zes weken is ze eindelijk aan de beurt. “Ze hadden de deuk in de schedel in kleine stukjes gebroken en opgelicht. De hersenen daaronder hadden tijd nodig om de holte weer op te vullen. De plek van zeven centimeter bestond uit een vlies van gebroken stukjes bot waar niks tegenaan mocht komen. Ze lag de eerste nacht op de high care. Ik ben niet van haar zijde geweken.”
Liselore leert hoe ze de wond moet beschermen en verbinden. “Ze mocht er niet op liggen. Ik heb haar bijna drie maanden dag en nacht op mijn buik gedragen. Dat was doodeng en intens: er mocht niks tegenaan komen, dan zou de hele operatie voor niks zijn geweest. Maar je denkt er geen twee keer over na en doet het gewoon.”
Na die paar maanden mag het verband eraf. “Ze heeft het mooiste en meest ronde schedeltje van de wereld.” Het gaat goed met Liselore, haar man en kinderen. “Novi is een clowntje, we zeggen weleens gekscherend dat het lachgas nooit is uitgewerkt. Ze is zo blij en vrolijk.”
Hoe ze terugkijkt op de bevalling? “Het was intens, maar ik heb het niet als traumatisch ervaren.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Isabelle werd overvallen door een stortbevalling: 'Ik had een totaalruptuur'
