Daniëlle Scheer komt in haar werk als ambulancechauffeur regelmatig heftige situaties tegen. Twee incidenten kruipen haar zó onder de huid, dat ze uiteindelijk haar ‘knakmoment’ heeft. Ze komt met PTSS thuis te zitten.
“Ik was niet meer mezelf en stond in oorlogsstand”, vertelt Daniëlle aan LINDA.
Trigger warning: hieronder volgen beschrijvingen van seksueel geweld en zelfdoding.
“Ik ben ambulancechauffeur en natuurlijk maken wij dagelijks confronterende dingen mee,” vertelt Daniëlle. Maar voor de hulpverlener zijn er in korte tijd twee casussen die onder haar huid gaan zitten “Er was een vrouw die langdurig misbruikt en mishandeld is, waar wij moesten komen”, zo vertelt Daniëlle. “En een andere vrouw wilde een eind aan haar leven maken en was in het water gesprongen, maar omstanders hadden haar eruit gehaald. Later probeerde zij het nog eens door zichzelf in brand te steken.”
Daniëlle en haar collega treffen haar levend aan, terwijl ze naar hen schreeuwt dat ze dood wil. Op dat moment is ze al volledig verbrand en zal ze aan haar verwondingen overlijden. “We moesten haar natuurlijk helpen”, blikt de ambulancechauffeur terug. “Ik voelde me zo machteloos. Emotioneel gezien was dat de druppel.”
“Ik moest daarna veel huilen, was vaak extreem prikkelbaar en alert. Ook vermeed ik de plek waar een van de casussen zich had afgespeeld.” Lange tijd houdt Daniëlle vol dat het wel goed met haar gaat. Maar ze barst in huilen uit als ze tijdens een avonddienst met een collega praat over een van de incidenten. De collega in kwestie trekt aan de bel bij Daniëlles man – die ook op de ambulance rijdt – en als ze thuiskomt confronteert hij haar met het feit dat ze al een tijd niet zichzelf is. “Toen knakte ik”, blikt Daniëlle terug. “Dat breekmoment was mijn redding om hulp te gaan zoeken.”
Via de bedrijfsarts komt ze bij de huisarts terecht en daarna wordt ze onderzocht door een psychologisch team van het ARQ diagnostisch centrum. Zij hebben ervaring met hulpverleners en na uitgebreid onderzoek krijgt Daniëlle de diagnose PTSS. “Dat was wel een opluchting, want ik had al lang dat vermoeden. Leuk was het niet, maar ik kon nu wel gericht hulp krijgen.”
“Ik ben altijd positief gebleven en geloofd in de hulp die ik kreeg”, vertelt Daniëlle over het therapie-traject dat ze vervolgens ingaat. Ze gaat naar een psycholoog in de buurt van haar woonplaats en krijgt meer dan twintig EMDR-behandelingen. “De traumatische situaties hadden een wond achtergelaten en die wond is nu een litteken. Ik kom er nooit meer vanaf, maar ik kan er wel mee omgaan.”
Inmiddels heeft Daniëlle haar therapie en re-integratietraject achter de rug. Deze week rijdt ze weer voor het eerst alleen op de ambulance. “Dat voelt heel gaaf en ik ben ontzettend blij dat ik mijn werk kan doen en weer gewoon Daniëlle ben.”
De hulpverlener wil open zijn over haar ‘knakmoment’ en mentale gezondheid, omdat ze merkt dat er niet veel over wordt gesproken. “Mensen weten niet goed wat PTSS is en denken dat je depressief thuiszit.”
Op LinkedIn schreef Daniëlle ook over haar eigen proces om anderen in dezelfde situatie een hart onder de riem te steken. “Het is niet raar om open te zijn. Je hoeft je niet te schamen.” Erover praten is volgens de ambulancechauffeur de eerste stap naar hulp en herstel. “Het is het zo waard. Ik rij nu weer met vol vertrouwen op de ambulance. Ik vind het het mooiste vak wat er is.”
Lees Daniëlles post hieronder.
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 (dit kan 24/7) of ga naar www.113.nl.
Heb jij seksueel geweld meegemaakt en wil je daarover praten? Centrum Seksueel Geweld biedt professionele hulp en is 24/7 bereikbaar via het telefoonnummer 0800 – 0188.
Sandra kan niet zonder Bieke, haar PTSS-hulphond: 'Eerst wilde ik dood, door haar kan ik weer genieten'
