De nieuwe LINDA.237 staat volledig in het teken van ‘Hollandse Helden’. Daarom delen we in de rubriek ‘Held van de Week’ elke vrijdag het verhaal van iemand die een bijzondere heldendaad heeft verricht.
De held die we deze week in de schijnwerpers zetten is de 53-jarige Alexandra Knipp.
De heldendaad van Alexandra speelt zich tien jaar geleden af in Tsjechië waar ze samen met haar man in een klein dorp woonde, omgeven door een bos en een meer. “Ik wandelde daar ’s morgens elke dag om 5.30 met mijn honden”, vertelt ze. “Zo ook op die 5 december. De temperatuur was rond het vriespunt, er had die nacht een hele zware storm gewoed en er lagen bomen op het pad.”
Wanneer Alexandra de parkeerplaats bereikt waar ze normaal altijd weer omkeert, wil één van haar honden niet komen. “Ik riep hem harder terug en uiteindelijk liepen we verder. Op een gegeven moment hoorde ik geluiden. Eerst dacht ik dat het gezang was van jongelui die dronken door het bos liepen. Omdat mijn Tsjechisch nog niet zo goed was, probeerde ik nog beter te luisteren. Toen hoorde ik dat het iemand was die om hulp riep.”
Robin (17) redde het leven van een 12-jarig meisje op de camping: 'Er heerste pure paniek'
“Ik was in het bos waar geen huizen of mensen waren. Ik vroeg me af: is dit een val en zit iemand me daar op te wachten, of zit daar écht iemand die hulp nodig heeft? Er lag een boom op het pad, dus het zou kunnen dat er iemand onder de boom was beland. Ik liep naar de rand van het bos en riep: ‘hallo’. Een vrouw reageerde en zei dat ik snel moest komen.”
Alexandra rent het bos in -zonder zaklamp of telefoon-, in de sneeuw en in het donker. Wat ze dan aantreft, lijkt wel een filmscène. “Ik vond een vrouw, vastgebonden aan een boom. Schilderstape was om haar hoofd gedraaid en bedekte haar ogen en mond. Met een touw om haar middel zat ze vastgebonden aan de boom achter haar, ook om haar polsen en enkels zat touw.” De vrouw kon geen kant op, maar had het voor elkaar gekregen zich hoorbaar te maken. “Met haar tong had ze het plakband om haar mond los kunnen weken. Ze had gehoord dat ik mijn honden had teruggeroepen.”
“Het eerste wat de vrouw vroeg, was of ik haar handen los kon maken. Die deden zo’n pijn.” Maar Alexandra heeft geen mes bij zich, en de knopen in de touwen zijn niet zomaar los te krijgen. “Ik zei tegen haar dat ik snel naar huis ging om een mes te halen en de politie te bellen. ‘Schiet alsjeblieft op, ik heb het heel koud’, reageerde ze. Ze bleek er al vanaf de middag ervoor te zitten en was zwaar onderkoeld.”
Wanneer Alexandra thuis de politie heeft gebeld, rent ze met een zaklamp en een mes terug naar het bos. “Dat vond ik heel eng. Ik had zoiets van: wat als de mensen die haar hebben achtergelaten, weer teruggekomen zijn? Wat als het een grap is en ik de politie voor niks heb gebeld?” Eenmaal weer bij de vrouw aangekomen, weet Alexandra dat het absoluut geen grap is. “Ik heb haar losgemaakt. Ze wilde per se gelijk opstaan, maar dat kon ze niet.”
Tachtig jaar geleden redde veteraan (98) Nederlands meisje in oorlog, nu zijn ze herenigd
Ondertussen komt de politie met zeven politieauto’s en een ambulance aan bij de parkeerplaats, waar Alexandra ze opvangt. “Ik vertelde de inspecteur dat de vrouw in het bos zat en ik riep haar.” Maar de vrouw reageert niet. De paniek slaat weer even toe bij Alexandra. “Haar lichaam was zich aan het afsluiten omdat ze zo onderkoeld was. Maar toen riep de inspecteur een naam en daar reageerde ze op.” De avond ervoor is iemand als vermist opgegeven, dat blijkt deze vrouw te zijn. “Ze is naar het ziekenhuis gebracht en ik heb een verklaring afgelegd. De politie vertelde me dat als ik haar een uur later had aangetroffen, dat het te laat was geweest.
Ik hoorde daarna niks meer over het voorval. Of ze leefde of dood was, wist ik ook niet.” Tot kerstavond. “Ineens stond ze voor mijn deur, ze kwam me bedanken.” Alexandra vraagt haar wat er aan de hand was. Want hoe was ze vastgebonden in het bos beland? “Ze had haar appartement te huur gezet en daar was iemand op afgekomen. ‘Die persoon heeft toen een pistool getrokken en mijn huis leeggeroofd’, zei ze. Daarna is ze door vijf mannen naar het bos gebracht en daar achtergelaten om te sterven.”
Durft Sandra na het hele voorval nog het bos in te gaan? “Ik ben een paar keer teruggeweest naar de plek om het in daglicht te zien. Lange tijd wilde ik alleen met met pepperspray of een jagersmes op zak de honden uitlaten in het bos. Gelukkig werd het wel langzaam lente. Maar in de winter waren er wel momenten dat ik tegen mijn man zei: ik kan het niet, doe jij het alsjeblieft.”
Door veel met mensen te praten, lukt het Alexandra om de gebeurtenis te verwerken. En er is een positieve uitkomst: “De mannen die de vrouw naar het bos brachten, zijn veroordeeld. Ze hebben 20 jaar gevangenisstraf gekregen.” Iedere december denkt Alexandra nog altijd terug aan de vrouw in het bos. “Ik ben heel blij dat ik haar heb kunnen redden. Op de dag dat ik haar redde, is ze eigenlijk voor een tweede keer geboren.”
Van Michiels diva-moment tot Linda's bungeejump blooper: dit lees je in LINDA. 'Hollandse helden'
