Muriël (26) werd als peuter geadopteerd uit China en weet niks over haar biologische ouders. Ze had daardoor een sterke wens een biologische familie te stichten. In 2018 kwam haar wens uit, toen ze beviel van een dochter.
Voor elke fase heeft Muriël, trajectbegeleider bij Humanitas, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Toen ik 2,5 jaar oud was, ben ik geadopteerd uit China. Ik weet niks van mijn biologische ouders. De eenkindpolitiek was streng en er werden flinke boetes uitgedeeld als je twee kinderen had. Toen een basisschooljuf in Nederland zwanger was, vroeg ik mijn adoptieouders: ‘Moet ik ook weg als jullie zwanger zijn?’ Hierdoor vermoeden we dat mijn biologische moeder opnieuw zwanger is geworden en mij daarom heeft afgestaan. Ik kan me daar nu niks meer van herinneren.”
Muriël ontmoet haar adoptieouders.
“Toen ik er rond mijn zesde achter kwam dat er geen babyfoto’s van mij waren, werd ik me ervan bewust dat ik geadopteerd was. Ik heb het er nooit moeilijk mee gehad, maar ik dacht er wel over na. Ik wist bijvoorbeeld van jongs af aan dat ik moeder wilde worden. Ik zocht naar herkenning: iets van eigen vlees en bloed. Het leek me zo bijzonder om naar iemand te kijken op wie je lijkt en om karaktertrekjes te herkennen.”
“Ook mijn man Jordy (30) wilde kinderen en in mei 2017 ben ik gestopt met de pil. In juli had ik al een positieve test in mijn handen. We geloofden het bijna niet en deden nog vier andere tests om er zeker van te zijn. Daarna waren we overtuigd en ontzettend blij.”
Foto: Picture People.
“Ik was de eerste vier maanden erg misselijk, maar verder heb ik echt genoten van de zwangerschap. Bij 41 weken en een dag braken mijn vliezen toen ik thuis was. Ik had alleen nog totaal geen ontsluiting. Ik ben nog twee dagen thuis geweest, waarin niks gebeurde.”
“In het ziekenhuis werd een ‘veter’ ingebracht om de baarmoedermond rijp te maken, waardoor ontsluiting ontstaat en je (na 2 centimeter) ingeleid kunt worden. De veter heeft 24 uur gezeten voor er wat gebeurde. De artsen zeiden dat dit zelden voorkwam.”
“Daarna kreeg ik een hoge dosering weeënopwekkers, maar mijn lijf wilde echt niet. Ik lag al tien uur aan de opwekkers toen ik nog steeds op 6 centimeter zat. Toen werd besloten een keizersnede te doen en daarna ging het snel. Ik kreeg een ruggenprik waardoor het voelde alsof ik in een ruimteschip zat en door de lucht zweefde. Voor ik het wist, werd onze dochter Kyana, op 2 mei 2018 om 21.40 uur geboren.”
“Ik was heel benieuwd of ze er Chinees, Nederlands (Jordy is Nederlands) of als een ‘mengelmoes’ uit zou zien. Bij haar geboorte was ze duidelijk Aziatisch. Er was dus meteen herkenning en dat vond ik zo bijzonder. Wel dacht ik ook meteen: ergens op de wereld is nu iemand oma geworden zonder dat ze dat weet.”
“Een paar weken later is er VSD bij Kyana ontdekt: een gaatje tussen het tussenschot van de hartkamers. Toen ze niet meer dronk en enorm afviel, kwamen ze erachter dat ze ook nog een kronkel in haar aortaboog had. Hierdoor stroomde er te weinig bloed door haar lichaam en kostte onder andere drinken veel energie. Ze moest per direct geopereerd worden. Dan denk je wel echt: dit is heel serieus.”
“Op 8 juni werd een openhartoperatie gedaan. Hierbij werd het gaatje in het tussenschot dichtgemaakt en door middel van donorvaten maakten ze de aortaboog korter en breder. Sindsdien ben ik me ervan bewust hoe belangrijk donoren zijn. Ik ben de donor ontzettend dankbaar en na afloop hebben we ons ook meteen aangemeld als donor. Kyana kwam gelukkig goed uit de operatie van zes uur en na spannende weken mochten we 25 juni naar huis.”
Foto: Poppin Fotografie.
Lees ook
Lucas (25) werd slachtoffer van zinloos geweld en gaf zijn hart door als donor
“Vooral Jordy heeft veel last gehad van deze periode. Hij was overbezorgd en bij alles bang dat het fout ging. Ik had spijt dat we geen uitgebreide echo hadden gedaan tijdens de zwangerschap, omdat ik niks wist van mijn achtergrond. Misschien was de hartafwijking wel erfelijk en hadden we het allang kunnen weten. Later bleek dat dit niet het geval was, maar ik zou andere geadopteerde ouders zeker aanraden wel al eerder uitgebreide tests te doen.”
“Vorige week vertelde de kindercardioloog dat het heel goed gaat met Kyana: ‘Jullie hebben een gezond kind.’ Dat was natuurlijk ontzettend fijn. Ze zal altijd hartpatiënt blijven, maar we kunnen het nu wel beter een plek geven en door wat er gebeurd is genieten we extra van de kleine dingen.”
“Kyana is steeds Nederlandser aan het worden, maar ik vind het ook leuk dat ze dingen van ons allebei heeft. Als ze bedenkelijk kijkt, kijkt ze op dezelfde manier als ik. Dat soort kleine dingetjes zijn voor mij heel bijzonder. Er is eindelijk iemand die op me lijkt. Ik denk ook steeds terug aan mijn eigen kindertijd. Kyana is nu negen maanden oud en 74 centimeter lang, even groot als ik was toen ik 2,5 jaar oud was en ondervoed in Nederland kwam. Dat is een heel gek idee. Hoe is het zo gekomen? Als ik nu naar haar kijk, kan ik me ook niet voorstellen dat ik haar zou afstaan, maar dat geeft wel aan hoeveel wanhoop mijn biologische moeder moet hebben gevoeld om dat wél te doen.”
“Ik merk dat mensen die niet geadopteerd zijn mijn gevoel soms niet herkennen. Dat is ook begrijpelijk. Daarom wil ik mijn verhaal graag delen, voor andere geadopteerde vrouwen. Ik vond moeder worden het mooiste dat ik heb meegemaakt. Het voelt alsof mijn leven nu compleet is. Die leegte die ik altijd ergens gevoeld heb, is nu gevuld met iets prachtigs.”
Lees ook
Jorinde had een mola-zwangerschap: ‘Er was een vruchtzakje, maar er zat geen vruchtje in’
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
