Sommige momenten zijn zó tenenkrommend dat je ze nooit zult vergeten. Deze week: de jas van je klant aantrekken, een afgebroken tand en slechte fiets-skills.

Onhandig of ongemakkelijk, maar achteraf kunnen we er vaak hartelijk om lachen.

1. Jos: “Ik had een meeting met een belangrijke klant. Speciaal daarvoor had ik een vergaderruimte gereserveerd en daar is het gebruikelijk om je jas bij een kapstok op te hangen bij binnenkomst. De meeting verliep goed. Na afloop pakte ik de jassen, waarbij ik er een aan haar gaf en zelf de ander aantrok. Ze moest lachen en zei: “Sorry, maar die is van mij.” Oeps.”

2. Kirsten: “Ik doe sinds een paar weken aan pilates en dat vind ik heerlijk. Wel kreeg ik telkens te horen van mijn docente dat ik nog meer mocht ontspannen. Vorige week lukte mij dat blijkbaar zo goed dat ik bij het uitademen en afrollen een scheet liet, die duidelijk hoorbaar was voor de rest. Ik probeerde het te verbloemen met gekuch. Ach, zo’n scheet kan gebeuren, maar het was wel ongemakkelijk.”

3. Bente: “Ik ging lunchen met een collega en een nieuwe collega. We waren gezellig aan het kletsen, toen opeens een stukje van mijn neptand afbrak. Zat ik daar met een halve tand. Mijn collega’s moest allebei lachen en zeiden dat ik wel een piraat leek. Heel stom. Had ik maar niet dat harde broodje moeten bestellen.”

4. Florentien: “Een tijdje geleden kwam ik een kennis tegen en uiteraard informeerden we even naar elkaars leven. Ze vertelde dat het, voor nu, over was tussen haar en haar vriend. Waarop ik, om een pijnlijke stilte te voorkomen, veel te snel antwoordde: “Joh, je bent een topvrouw en hij kan niet beter krijgen. Ik vond hem altijd al een beetje een gluurder hoor.” Bleek de break-up voor maar een jaar te zijn, omdat hij in het buitenland zat voor werk. Au, hoezo lomp?”

5. Fatima: “Ik ben recentelijk van baan gewisseld en op de eerste dag was ik een van de eersten, dus ik besloot een kopje koffie te zetten. Degene die mij had aangenomen stond naast mij, dus ook hem bood ik een kopje aan. Ik drukte op wat knoppen, maar geen reactie van het apparaat. “Nou, wat gek, hij doet het helemaal niet”, zei ik. Dus mijn nieuwe collega boog zich over het apparaat: bleek de stekker er niet in te zitten.”

6. Chiara: “Ik heb een vriendin die vroeger in de buurt van Luca woonde, Italië. Daar werd zij elke dag door de schoolbus naar school gebracht en later weer opgehaald door haar moeder. Nu woonde haar gezin in het dal en haar school zat boven op een berg. Het was ruim drie uur lopen naar huis. Op een dag kwam de moeder van mijn vriendin haar ophalen en zette haar broertje en zusje op de achterbank. Vervolgens reed haar moeder weg: was ze gewoon haar kind vergeten.”

7. Roos: “Een deel van mijn familie komt uit Amerika en soms zorgt dat voor komische momenten. Ik weet nog dat mijn nichtje mij kwam opzoeken in Amsterdam en we besloten te gaan fietsen. In Amsterdam heb je flinke bruggetjes die de grachten verbinden en waar op de hoeken van de zijstraten terrasjes zitten. We kwamen met een flinke vaart aangefietst, omdat je anders zo’n bruggetje niet op komt. Maar voor mijn nichtje is de controle over de fiets niet altijd gemakkelijk, dus ze vloog met flinke snelheid tegen de reling van het bruggetje. Een vol terras keek toe toen dit gebeurde. Het zag er heel stom uit.”

8. Kim: “Ik solliciteerde bij een verzorgingsmerk dat vooral gespecialiseerd is in handen. De vrouw bij wie ik het gesprek had, zei dat ze het uiterst belangrijk vond dat mensen mooie en schone handen hadden. Nu heb ik van nature niet per se zweethanden, maar ik kreeg per direct natte handpalmen door haar opmerking. Onder het mom ‘ik-ben-ziek’ heb ik haar toen geen hand gegeven. Ze vond het volgens mij maar vreemd.”

9. Texel: “Op mijn werk merkte een collega op dat er een witte vlek op mijn shirt zat. Ik antwoordde dat het maar tandpasta was en dat hij geen gekke dingen moest denken. Waarop hij reageerde: “Dat deed ik ook niet, totdat jij wat zei.””