Na het zoveelste geweldsincident op metrostations in New York – vorige maand werd een vrouw voor een rijdende metro geduwd – is de stad het beu. Nieuwe veiligheidsmaatregelen, zoals perrondeuren, worden momenteel getest.
Hartstikke fijn, vindt de in New York wonende LINDA.nl-redacteur Robyn die door al het geweld de metro liever mijdt.
De metro in New York is het bij uitstek het beste vervoersmiddel om van a naar b te komen. Op iedere straathoek vind je een halte, ze rijden af en aan en hebben nooit last van de monsterfiles tijdens het spitsuur. Fantastisch, ware het niet dat het de laatste tijd steeds minder veilig is op het perron.
Wat er zo gevaarlijk is? Er worden steeds vaker mensen ‘zomaar’ op het spoor geduwd. Alleen al de afgelopen maand twee keer. In het geval van Michelle Go (40) kwam er net een metro aanrijden en overleed ze ter plekke. Rawleigh Thompson (62) overkwam hetzelfde, maar hij kan het wonder boven wonder nog navertellen. In beide gevallen was de dader een verwarde zwerver, die rondhing op het metrostation in kwestie.
Je begrijpt: de schrik zit er goed in bij metroreizigers in New York. Zo ook bij mij. Waar ik eerst fluitend de metro pakte, ben ik nu constant alert op mijn omgeving. Ik wacht absoluut niet meer dichtbij de rand van het platform, zet mijn muziek uit en als het even kan leun ik tegen een muur of pilaar, zodat ik er zeker van ben dat niemand me van achter kan duwen. En wanneer het buiten donker is, vermijd ik metrostations helemaal.
Om dergelijke geweldsincidenten nu te voorkomen, heeft de MTA – de New Yorkse equivalent van de NS – nu besloten om perrondeuren te testen. Dat doen ze op drie stations. Wanneer dat bevalt, volgt de rest in 2024. Deze maatregel wordt al jaren geopperd, maar werd nooit getest omdat het onhandig en te duur zou zijn. Duur is het zeker: zo’n zeven miljard dollar. En dat voor maar 128 stations, want bij de overige 344 haltes is het niet eens mogelijk om poortjes te plaatsen.
Schuifdeuren die pas opengaan als de metro bij het perron is, klinkt als een goed plan. Dat het werkt bewijzen steden als Parijs en Londen, waar er al jaren poortjes langs ieder spoor staan. Ik kan dan ook niet wachten tot ze hier worden geïnstalleerd , als de resultaten van de proef succesvol zijn.
Toch ben ik – en met mij veel anderen – er niet tevreden mee. Het echte probleem wordt er namelijk niet mee aangepakt: het toenemende aantal mensen dat door extreme armoede onderdak zoekt op metrostations, omdat ze zelf geen woning meer hebben. Zo zijn er volgens de Dailymail sinds het begin van februari al honderden daklozen aangetroffen, wonend in een slaapzak of tentenkamp in tunnels, stations of in de metro zelf.
Wat er met die mensen gebeurt, wanneer ze worden aangetroffen? Ze worden weggestuurd en hun verblijfplaats wordt ontmanteld. Hulp krijgen ze niet en zolang er voor hen geen plek is om naar toe te gaan, verkassen ze gewoon naar het volgende station. Gevalletje dweilen met de kraan open. Als ze nou eens beginnen met de armoede aan te pakken, dan weet ik zeker dat de metrostations al een stuk veiliger zijn vóór 2024.
Vrouw (40) overlijdt nadat ze voor metro wordt geduwd in New York
