Tahmina Akefi, de vrouw met wie Peter R. de Vries tot aan zijn dood een liefdesrelatie had en met wie hij zelfs verloofd was, spreekt zich in het ‘AD’ uit over het verlies van haar grote liefde.
Akefi zal vandaag in de rechtbank vertellen over het ‘onbeschrijfelijke verdriet’ dat de daders hebben aangericht met de moord op de misdaadverslaggever op 6 juli vorig jaar.
Akefi en De Vries zouden op die bewuste avond voor de tweede keer naar een huis gaan kijken waarin ze samen wilden gaan wonen. Maar terwijl zij daar al aanwezig was, arriveerde Peter nooit bij het huis.
De ernst ervan dringt dan nog niet tot haar door. Ook niet als ze hem later in kritieke toestand op een brancard in het ziekenhuis ziet liggen. “Ik weet nog dat ik op de grond zat, op de gang, met allemaal gewapende mannen om me heen. En, door alle tranen heen, dacht ik: ik moet de makelaar nog bellen om de afspraak te verplaatsen naar later.”
De prognoses waren slecht, waardoor Akefi zich moest voorbereiden op een afscheid van Peter. “Zijn laatste nacht sliep ik urenlang naast hem in het ziekenhuisbed, tegen hem aan. Zelfs toen had ik nog niet in de gaten dat het afscheid met iedere seconde die wegtikte dichterbij kwam. Soms geloof ik het nog steeds niet. Vaak denk ik: als het straks allemaal voorbij is, bel ik Peter om te zeggen hoe het is gegaan.”
“Hij leerde mij niet bang te zijn, te zeggen waar het op staat. Peter zei altijd: als ik me iets moet aantrekken van wat mensen over me zeggen en wat ze van me vinden, dan kan ik beter een stuk touw kopen”, vertelt ze in het AD.
“En, dat is het belangrijkste, hij heeft mij geleerd wat echte liefde is. Die ervaring had ik nooit willen missen. Maar als ik had geweten dat dit zou gebeuren, had ik wel wat dingen anders gedaan. Ik zou hem echt aan de ketting hebben gelegd.”
Vlak voor de laatste uitzending van RTL Boulevard waarin De Vries verscheen, kreeg Tahmina een appje van hem, waarin hij schreef van haar te houden. Zo kreeg ze gedurende hun zes jaar durende relatie meerdere malen liefdesbriefjes van hem: geschreven op papier of per app.
“En de laatste maanden extreem veel. Dat was geen gevolg van angst, of zoiets. Ik beschrijf het nu als een soort ‘voorgevoel’. Elk jaar gaf hij me rozen voor mijn verjaardag, en dan bewaarde ik er eentje van. Dit jaar gaf hij me een bos, en ik kon ze niet weggooien. Zelfs niet nadat hij er wat van zei. Ik weet niet waarom dat was. Ik heb alle blaadjes er vanaf geplukt en in een schaaltje gelegd.”
“We waren niet echt bang dat alles zou stoppen, maar ik denk wel dat er iets was waardoor wij ineens anders gingen handelen. Hij had ook ineens haast onze armbanden te graveren. We hadden daar door de jaren heen vaker over gesproken en toen moest het ineens.”
Lees ookHeftig: Emotionele 'RTL Boulevard'-presentatoren na rechtszaak Peter R. de Vries
