In de nieuwste aflevering van Redding na de Ramp doet Stephan zijn verhaal. Hij is één van de passagiers van de Estonia, het schip dat in de nacht van 28 september 1994 zinkt in de Oostzee, en overleeft deze ramp.
Die septembernacht verdrinken er ruim 800 mensen. Stephan is een van de 137 overlevenden.
Stephan is pas 21 jaar oud als hij zich in die bewuste nacht in 1994 op het schip bevindt. “Ik was internationaal vrachtwagenchauffeur van groente en fruit, dat reed ik naar Rusland. Elke week hetzelfde verhaal en dezelfde route, via Estland en Zweden. We waren altijd met een vast aantal Nederlandse chauffeurs. Maar die rit niet. Eentje had pech, de ander was hem gaan helpen. Een kameraad van mij had vakantie. Dit keer waren wij, Tom en ik, met zijn tweeën, de enige Nederlandse chauffeurs. Het was een standaardrit, niets bijzonders.”
’s Nachts slaat het noodlot toe: de Estonia komt in een storm terecht. “Het weer was ontzettend slecht. Alles viel van tafel. Het was geen normale storm. De schilderijen gingen op en neer. Hoe verder je van de haven kwam, en dus meer op open zee, hoe erger het werd. Ik zat samen met Tom in een hut. Ik lag in een stapelbed, maar op een gegeven moment lag ik op de grond. Ik had zoiets van: dit gaat niet goed. Dit is foute boel.”
Gaël (destijds 14) kijkt in ‘Redding na de Ramp’ terug op vuurwerkramp: 'Denk dat ik zo’n tien meter door de lucht vloog'
Stephan besluit om de slaaphut te verlaten. “Ik heb de deur opengemaakt en zag dat er water binnenstroomde. Er was paniek, de mensen waren aan het schreeuwen.” Hij probeert om naar het bovenste punt van het schip te komen. Onderweg ziet hij de meest afschuwelijke dingen. “Ik zag een ouder stel, een man en een vrouw, die zaten op de trap en hielden elkaar vast… wachtend op het einde. Ik zag mensen van de ene naar de andere kant glijden, ze vielen door glazen deuren. Iedereen was aan het schreeuwen en aan het huilen.”
Hij weet uiteindelijk een reddingsvest te bemachtigen. “Ik twijfelde: zal ik springen of niet? Maar ik zag al mensen springen en niet meer boven komen. En het was pikkedonker, want alles was uitgevallen. Door de wind en de golven was de herrie enorm. Op dat moment was er ook geen hulp in de buurt qua. Ik dacht: nu het is klaar, ik verdrink.”
Op dat moment wordt Stephan overspoeld door het ijskoude water. “Ik ben blijven zwemmen, naar boven. Ik dacht: het gaat niet… maar toen kwam ik toch boven. Ik was helemaal alleen. Het leek op zee alsof er niets was gebeurd. Ik zag een stuk hout, een paar reddingsvesten… en dat allemaal midden in de nacht. Dat was het.”
Hij weet uiteindelijk op een reddingssloep te klimmen. “Het was zo koud, ik kon niks meer bewegen en ik was moe. Ik had zoiets van: het hoeft niet meer.” Op dat moment praat Margus, de man die zich eveneens op de reddingsloep bevindt, hem moed in. “Margus zei steeds: het komt goed. Hij is vol blijven houden. Margus heeft mijn overlevingskansen vergroot. Dat ik hier nog zit, dat komt door hem.”
In Redding na de Ramp zien de twee heren elkaar na dertig jaar weer terug. Ze hebben de ramp inmiddels beiden een plekje weten te geven. “Ik denk er niet meer zoveel aan, maar het is iets wat me heel mijn leven zal bijblijven.
Je kunt hier de hele aflevering van Redding na de Ramp terugkijken.
Yvonne ontmoet redders 20 jaar na tsunami in 'Redding na de Ramp': 'Heel bijzonder na al die jaren'
