In aanloop naar de verkiezingen neemt Floor Doppen, politiek verslaggever bij BNR, met LINDA. de politieke week door. Van debat tot gedoe: dit gebeurde er in de wandelgangen van Den Haag.
De laatste week voor het verkiezingsreces is zelden een week van verbinding. Partijen scherpen hun verschillen aan en interrupties klinken vaak als een citaat uit het verkiezingsprogramma. Bijna elk debat krijgt van duiders dan ook het stempel ‘één groot verkiezingsdebat’.
Tegen dat decor werkten drie Kamerleden de afgelopen maanden gestaag door. VVD’er Bente Becker, GroenLinks-PvdA’er Songül Mutluer en D66’er Hanneke van der Werf lieten het campagnetheater aan zich voorbijgaan en richtten zich op een dossier dat zwaarder weegt dan verkiezingsretoriek: geweld tegen vrouwen. Dinsdag zagen ze hoe verschillende voorstellen over betere bescherming, snellere signalering en landelijke coördinatie door de Kamer werden aangenomen.
Vorige week voerden Mutluer, Becker en Van der Werf samen in een afgeladen commissiezaal het debat over femicide en gendergerelateerd geweld, een thema waarop ze al langer gezamenlijk optrekken. Op de dag van het debat droegen de drie toevallig bordeaux. “We lijken wel de K3”, grapte Mutluer.
Voor haar voelde het ook als een signaal: drie vrouwen, drie partijen, één boodschap. De plannen die op tafel liggen gaan verder dan strafverhoging: psychisch geweld strafbaar stellen, Claire’s Law invoeren, een nationaal coördinator instellen die ongeacht politieke kleur kan doorwerken, en het slachtofferpiepsysteem landelijk uitrollen.
Ook betere nazorg voor kinderen en scherpere signalering bij jeugdbescherming horen erbij, net als het doorbreken van de dwingende controle “intieme terreur” die vaak aan femicide voorafgaat. Van der Werf benadrukt dat vooral de minder zichtbare vormen van geweld beter moeten worden herkend. We hebben nog te vaak over de klap, maar niet over de onderdrukking erachter, stelt ze.
“Dit is een onderwerp dat geen last zou moeten hebben van verkiezingen”, zegt Mutluer. “We hebben direct na de val van het kabinet Kamervragen gesteld om te voorkomen dat het tussen wal en schip belandt. Deadlines houden het tempo erin.” Becker ziet dat ook: “Je spreekt met z’n drieën meer mensen. Het is ook een teken dat er in Den Haag, naast het elkaar vliegen afvangen, nog veel samen gebeurt.” Van der Werf noemt het een kwestie van volhouden. Het is geen onderwerp dat je er even bij doet: “Je moet bereid zijn er tijd voor vrij te maken en door te zetten, ook als het stroperig gaat.”
Hun samenwerking begon in een zijzaaltje. Inmiddels trekken ze volle comissiezalen en sluiten ook mannelijke Kamerleden zich aan. De urgentie is groot: in Rijswijk werden in anderhalf jaar tijd drie vrouwen voor de ogen van kinderen vermoord. De moord op Lisa maakte veel los, maar wie de cijfers bekijkt ziet dat het echte gevaar niet in ‘de bosjes’ schuilt, maar in partnerrelaties.
Psychisch geweld, “niet de klap maar de onderdrukking”, zoals slachtoffers het noemen wordt nog amper meegewogen in rechtszaken of jeugdbescherming. Vrouwen worden door rechters te vaak naar mediators gestuurd met mannen die hen mishandelden. Dat is de dagelijkse realiteit achter de term femicide.
Juist daar willen deze Kamerleden verandering in brengen. Geen eendagsvliegen, geen modieuze hashtag, maar een poging een structureel probleem aan te pakken terwijl de rest van Den Haag zich warmloopt voor talkshows en zaaltjes.
Het is een traject van de lange adem. Becker noemt het slachtofferpiepsysteem als voorbeeld: “In een paar gemeenten lukt het al. Dan zeggen wij: staatssecretaris, doe het landelijk. Maar dat is lastig, want bij Veilig Thuis moet je het eerst organiseren. Je moet willen weten waarom iets niet lukt en het stap voor stap oplossen.”
Smeden terwijl het ijzer heet is – niet wachten tot de politiek er volgend jaar misschien weer iets van vindt. Drie vrouwen die, ondanks partijverschillen, een van de meest beladen dossiers van dit moment proberen te veranderen. “It took me quite a long time to develop a voice, and now that I have it, I am not going to be silent”, zei Madeleine Albright ooit. Voor deze drie Kamerleden geldt hetzelfde. Ze staan alle drie op een verkiesbare plek en weten dat hun werk doorgaat – campagne of niet.
Geweld tegen vrouwen is geen incident, het is een structureel probleem. En het wordt tijd voor een nationale aanpak. Dit gaat iedereen in onze samenleving aan. Vrouwen moeten in Nederland veilig kunnen zijn. Altijd en overal. Teken daarom onze petitie. Meer weten? Alle informatie vind je hier.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Voel je je onveilig in je eigen huis of heb je het gevoel dat iemand in je omgeving in een onveilige situatie verkeert? Je kunt Veilig Thuis 24/7 bellen op 0800 2000 voor advies of om een melding te maken. Ook kun je hen anoniem chatten. Heb je te maken met direct gevaar, bel dan 112.
Patatbalie, schoolbel en stille exits: zo tikt Den Haag richting verkiezingen
