In Chateau Meiland: La Dolce Vita heeft de familie Meiland het druk. Er moet nog van alles gebeuren in het nieuwe Italiaanse vakantiehuis. Alleen gaan de werkzaamheden niet helemaal van een leien dakje.
Nadat de familie een vaas heeft gekocht voor een vensterbank die niet blijkt te bestaan, besluit Martien te gaan verven.
“Goed roeren, he”, tipt Erica als de heer des huizes aan de slag gaat. “Ja joh”, reageert hij. “Wil je nog tips?” Hij bedankt vriendelijk. “Dan zegt ze: goed roeren hoor, goed roeren”, klaagt hij. “Dat weet ik zelf ook nog wel. Ik ben geen kind van tien. Ga jij nou maar lekker door met schuren.”
Na de verf te hebben geroerd, begint hij met het verven van de kozijnen, maar de verf spettert en druppelt alle kanten op. “Wat ben je aan het doen?”, vraagt Maxime die even poolshoogte komt nemen. Martien antwoordt dat hij de vensterbank in de grondverf zet. “Mag dat van mama?”, vraagt ze. “Mag dat van mama? Dat moet van mama!”
Maxime is er niet gerust op. “Ze heeft wel gezegd hoe het moet?” Martien kijkt verontwaardigd: “Ja!” Maxime: “Is het niet te dik?” Martien vindt van niet. “Te dik is het nooit.” Daar haalt hij zich de verontwaardiging van zijn dochter mee op de hals. Maxime roept Erica. “Kijk dan wat hij doet!”, roept ze. Ze wijst naar een roerhoutje die op de schoorsteenmantel ligt. “En hij verft veel te dik.”
Erica is niet blij. “Dat kan toch niet Mart. Waarom doe je dat? Ik ga hier niet eens wat van zeggen.” Erica trekt de deur snel weer achter zich dicht. “Je kan niet werken met zo iemand”, constateert Maxime. “Jeetje pap, je weet toch wel een beetje hoe je moet verven op jouw leeftijd? Ik vind het gewoon zielig voor mama. Doet ze zo haar best voor jou. Ik denk dat een kind van zes nog beter kan verven. Wie legt nou een stokje met verf daarop? En al die klonten, zo uit die pot op die schaal.”
Ook Montana bemoeit zich ermee. “Je hebt het helemaal niet afgeplakt.” “Dat mocht niet van mama.” Daar gelooft Montana niks van. “Ja dag, dat kan ze nooit hebben gezegd.” De zussen buigen zich over het verfblik. “Hoe krijg je dat blik zo vies?”, vraagt Montana. Martien gaat stoïcijns door, maar Montana is nog niet klaar. “Je doet toch de kleine dingen met een kwast en de grote dingen met een roller?” Martien antwoordt: “Het rollertje ligt erbij, maar ik moet eerst alle randjes doen.”
Erica kan het niet laten zich er tóch mee te bemoeien. Ze scheurt een stuk karton af voor onder het blik en haalt een tafeltje waar hij zijn spullen op kan zetten. “Martien is heel onnauwkeurig en dan kan je eigenlijk niet goed schilderen. Laat ik maar niks zeggen. Je kan iemand niet veranderen. De één kan dit goed, de ander niet, maar het moet wel allemaal gebeuren.” Ze geeft nog een laatste advies: “Als je maar geen druipers hebt en mooie lange halen.”
Kijk ‘Chateau Meiland: La Dolce Vita’ hier terug.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Maxime en Erica schrikken van Martien, die een fortuin uitgeeft aan kunstbloemen in 'Chateau Meiland La Dolce Vita'
