Het jonge stel Levi (20) en Martin (22) is dolblij als Levi zwanger blijkt te zijn. Omdat ze lijdt aan het syndroom van Turner was die kans namelijk enorm klein. Maar de twee maken zich ook grote zorgen om de toekomst.
Beide hebben al op jonge leeftijd een valse start gemaakt en wantrouwen door hun instabiele jeugd nu hulpverlening. In Vier handen op één buik helpt bekende moeder Heleen van Royen hen door openhartig haar heftige persoonlijke ervaringen te delen.
Levi is hoogzwanger en woont begeleid in een Veilig Thuis-huis. Doordat haar thuissituatie erg onrustig was, besluit ze haar ouders te verlaten. “We botsten heel veel en daar kwamen ruzies uit die soms uit de hand liepen”, deelt Levi open.
Helaas heeft ook Martin noodgedwongen zijn huis moeten verlaten. Als vierjarige wordt hij samen met zijn jongere zusje uit huis geplaatst. Hij herinnert zich nog goed hoe zijn zusje hard huilde terwijl ze in de politieauto naar hun nieuwe pleeggezin werden gereden.
De twee worden geteisterd door het wantrouwen richting hulpverlenende instanties. En dat terwijl ze de hulp juist zo goed zouden kunnen gebruiken.
“Mijn grootste angst is jeugdzorg”, legt Levi haar zorgen aan de romanschrijver uit. De toekomstige moeder is bang dat de instanties haar continu in de gaten houden. “Hoe ga jij zijn als moeder, gaat het jou wel lukken om een goede moeder te zijn?”
Het is voor Van Royen helaas een herkenbaar gevoel. Zelf heeft ze namelijk óók meegemaakt dat haar moederschap in twijfel getrokken werd. Sterker nog, ze moest bewijzen dat ze een goede moeder zou kunnen zijn, deelt ze openhartig.
“Na de bevalling van mijn eerste dochter ben ik psychotisch geworden. Toen was het heel moeilijk om te bewijzen dat ik zelf voor m’n baby kon zorgen. Dat vond ik echt verschrikkelijk. Het is een van de ergste dingen die ik heb meegemaakt, eigenlijk.”
Karins kinderen werden uit huis geplaatst door toeslagenaffaire: 'Ik weet niet eens hoe ze er nu uitzien'
Dit fragment terugkijken? Dat kan hier.
