Ferdi en Karlijn zoeken al zes jaar (!) een woning, maar het lukt ze maar niet er eentje te vinden. Ze voelen zich onzeker op de woningmarkt en worden constant overboden.
Je begrijpt het al … dat is de perfecte klus voor Bob, Alex en Roos van Kopen zonder Kijken.
Ferdi, Karlijn en hun dochter Sare wonen in momenteel in een klein maar fijn huurhuisje in Zwolle. Ze willen een grotere eengezinswoning, maar de zoektocht verloopt allesbehalve soepel. “Op een gegeven moment overleed mijn moeder”, vertelt Ferdi. “We dachten: we zoeken daarna wel verder als we er aan toe zijn”, voegt Karlijn toe. “Maar toen ging de markt gek doen en werden we onzeker.”
Die onzekerheid komt doordat ze het beiden niet prettig vinden dat ze meteen tot actie moeten overgaan wanneer ze een huis zien. “Ik kan er niet zo goed tegen dat je metéén moet bieden, omdat er nog twintig geïnteresseerden zijn. Ik ben echt een freezer, ik ga dan op slot”, legt Karlijn uit.
Het stel wil het allerliefst in een kindvriendelijke wijk in Zwolle wonen en heeft een aardige wensenlijst. Drie slaapkamers, een plek waar Ferdi kan werken, een achterom, een schuurtje voor de fietsen. Oh ja, én een inloopdouche en als het kan óók een bad. Daarvoor hebben ze een budget van 355.000 euro. Makelaar Alex van Keulen ziet dat al meteen niet zitten. “Die droom kan ik aan flarden schieten. Dat gaat hem met jullie budget niet worden.”
Na een aantal weken vol spanning beginnen Ferdi en Karlijn hem te knijpen. “Er staan nog tien dagen op de concessieklok. Wanneer komen ze nou met goed nieuws?”, mopperen ze. Dat nieuws komt er uiteraard niet en het onvermijdelijke concessiegesprek vindt plaats. “Dat wat jullie zoeken is er gewoon niet”, zijn de keiharde woorden van de makelaar.
Er worden wat eisen veranderd en het zoekgebied wordt vergroot. “Dit was geen leuk gesprek”, merken de twee op. Uiteindelijk wordt er, mede door het gesprek, wél een woning gevonden. Karlijn weet na de speurtocht alleen nog niet wat ze er nou van vindt. “Het is een rollercoaster. Misschien kom ik een beetje verslagen over, maar dat komt doordat ik het plaatje in mijn hoofd moet bijstellen. Ik kom mezelf daar in tegen.”
Als ze het huis – dat in Olst staat – eenmaal zien, zijn ze gelukkig wél blij. Maar als ze de badkamer en keuken zien, slaan ze de handen voor hun mond: “Jemig, kan het nog kleiner?”
Lukt het het team van ‘Kopen zonder Kijken’ om er tóch iets van te maken? Je kijkt de aflevering hier terug.
Sicco is zó blij met zijn huis in 'Kopen zonder Kijken', dat hij het knuffelt: 'Moest energie kwijt'
