In Je Huis op Orde worden Christel, Seferlino en hun twee kinderen geholpen om hun woning in Zwolle op te ruimen. Vooral de moeder des huizes heeft moeite met opruimen, en dat doet haar veel verdriet.
“Er heeft weleens iemand gezegd: ‘Ik zou zo niet kunnen leven'”, vertelt Christel in tranen.
“Help, echt help. Ik vind het heel lastig en ik schaam me ook wel voor m’n spullen. Dat ik ook denk: joh, waarom ruim je het nou niet op?” aldus Christel. “Ik ben nooit helemaal zen in mijn eigen huis.” Ze voelt zich ontzettend schuldig tegenover haar man en kinderen dat ze niet opgeruimder is. Ze heeft ook weleens vervelende opmerkingen gehad. “Dan voel ik me gewoon heel rot, dat doet zeer.”
“Ik loop achter de feiten aan”, legt Christel uit. “Waar ik ook begin, het is nooit af. Dat is ook zo met de was. We noemen het af en toe de Himalaya op zolder, want er komt geen einde aan.” Als er visite komt hebben ze een simpele oplossing: alles in de kasten proppen. “Dat is voor ons een vorm van opruimen. Deurtje dicht en het is onzichtbaar”, zegt Seferlino over de opruimtechniek. “Het is bijna een schaakspel waar je dagelijks mee bezig bent.”
Het overvolle huis zorgt voor spanningen tussen de gezinsleden. De ouders hebben allebei een drukke baan, en als ze thuiskomen vinden het moeilijk om orde in de chaos te vinden. Seferlino: “Korte lontjes, we kunnen weinig hebben van elkaar, zaken die we nodig hebben zijn kwijtgeraakt. Dat leidt tot frustratie.”
‘Je Huis op Orde’ maakt woning van gezin van 8 weer leefbaar: 'Nu moet ik weer huilen'
Als alle spullen eenmaal in de loods liggen begint Christel met het uitzoeken van haar boeken. “Dit vind ik lastig”, geeft ze toe. “Als ik me rot voel, trek ik me terug met een boek en creëer ik voor mezelf een fijn moment.” Ze voelt zich soms aangevallen en de boeken zorgen dan voor rust. Ze raakt geëmotioneerd. “Ik ben nooit goed genoeg. Ik heb altijd te veel rotzooi.” Als iemand een opmerking maakt over haar huis schaamt ze zich diep: “Dan kan ik wel door de grond zakken.”
Ook als het om haar kunst gaat is ze erg onzeker. Als presentator Viktor Brand haar schilderijen bewondert en vraagt waarom ze niet aan de muur hangen, komt haar innerlijke criticus naar boven. “Wel trots op, maar ook heel bescheiden. En ik ben bang voor kritiek. Als iemand zegt: ‘O, wat mooi’, dan hoor ik in mijn achterhoofd: maar de compositie klopt niet, dat perspectief is niet goed.” Christel heeft altijd geleerd niet arrogant te zijn en het niet te zeggen wanneer ze iets goed kan. De tranen biggelen over haar wangen. Viktor spreekt haar liefdevol toe: “Je moet gewoon een beetje meer van jezelf gaan houden, schat. Daar is het nu echt tijd voor.”
‘Je Huis op Orde’ terugkijken? Dat kan hieronder.
Karin ruimt kleding overleden man op in 'Je Huis op Orde': 'Het voelt alsof ik Maarten uit huis haal'
