Mariëts partner bezoekt nog wel een vriend in Nederland, maar keert al gauw weer terug naar Italië. Daar haalt hij zijn spullen op en vertrekt met de noorderzon, zo legt Mariët uit. “Ik was enorm bezorgd en schrok dat ons huis  leeg was. Hij was ook niet meer bereikbaar. Via via hoorde ik wel bepaalde details over waar hij was, maar verder niets.”

Op reis

De 57-jarige Mariët probeert zo goed als het kan haar leven weer op te pakken en het bedrijf draaiende te houden. “Ik hield gek genoeg alle ballen keurig in de lucht.” Maar twee jaar na de verdwijning krijgt ze flink de griep te pakken én overlijdt haar vader. “Ineens kwam al mijn verdriet eruit. Ik was in Nederland en heb twee weken bij een vriendin op de bank gelegen. Ik besloot toen dat het tijd werd voor een mooie reis. Tijd voor nieuwe, mooie herinneringen en een frisse start. Mét mijn hond Djazzy.”

“In een busje ben ik vanuit Nijmegen naar Rome gereden. We zijn door vijf landen en zestien steden geweest, zoals Den Bosch, Maastricht, Keulen, Milaan en Bologna. Achterin de bus had ik een sjoelbak gezet, zodat ik op straat met mensen zou kunnen sjoelen. Met zo’n spel leek het me makkelijker om contact te maken met anderen.”

Lees ook
En nu lachen naar het vogeltje: koppel maakt portret met zeventien honden

Sjoelbak

En dat plan werkt. De sjoelbak wordt overal en nergens neergezet en zowel kinderen als ouderen komen erop af. Mariët legt niemand uit hoe het spel werkt en laat het gewoon gebeuren. En Djazzy? Die ligt er lekker bij. “Soms lagen de kinderen bovenop d’r, maar dat vond ze prima. Heel bijzonder, want normaal vindt ze dat niet prettig. Het leek wel alsof ze tijdens deze reis alles accepteerde. Het samen reizen ging ook goed, het busje werd echt ons huis. Mijn hond is altijd gek geweest op reizen. Als ze thuis ziet dat er een tas de auto in gaat, staat ze al startklaar voor een ritje.”

“Ik heb onderweg de mooiste gesprekken gehad en de mooiste plekken gezien”, mijmert Mariët. “Goed, het was ook niet altijd romantisch, want ik mocht niet op alle plekken met mijn busje staan. En ik zat natuurlijk nog met mijn ex in mijn hoofd. Maar ik had zo veel steun aan Djazzy. Zij is mijn spiegel. Ze kan me soms aankijken met zo’n blik van: ‘Hé Bloemendal, doe eens normaal’. Als ik me niet goed voel, merkt zij dat. Djazzy komt van de straat en ik heb haar vertrouwen voor me moeten winnen. Maar nu is ze echt mijn maatje.”

Herinneringen

Op dit moment gaat het goed met Mariët en heeft ze weer een nieuwe relatie. “En het bedrijf loopt ook lekker”, lacht ze. “Het is natuurlijk een ingewikkeld jaar door corona, zeker als je in het toerisme werkt. Maar wonder boven wonder gaat het qua werk goed. Ik ben ook gelukkig in mijn nieuwe relatie.”

“Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat er met mijn ex is gebeurd. De gedachte blijft: had ik iets kunnen merken? Heb ik iets over het hoofd gezien? Daar ben ik alert op geworden in relaties, maar ik probeer dat los te laten. Onderweg heb ik ook geleerd dat leed zo groot is als je het zelf maakt. Ik heb mijn toekomst zelf in handen. Het is de pijnlijkste herinnering uit mijn leven, maar ik heb er een hele hoop mooie, nieuwe herinneringen bij.”

Meer dierenverhalen? Ga naar linda.nl/huisdieren

Lees ook
Zo baas, zo hond: 10 x de grappigste honden op het internet