In de rubriek ‘Daar is-ie dan’ spreken we vrouwen over hun bevalling en laten zij de foto’s zien. Want veel meer oerkracht dan dat wordt het niet.
De moeders vertellen ons hoe het bij hen verliep. Deze keer spreken we met Lisa van Deutekom (25).
Naam van de baby: Stef
Wanneer? 12 augustus 2020
Waar was de bevalling? Alrijne Ziekenhuis, Leiderdorp
Hoe lang duurde ’t? 9 uur
“Eigenlijk had ik de ochtend van mijn bevalling een afspraak in het ziekenhuis staan. Ik was al 40 weken zwanger, er was een hittegolf en mijn vliezen braken maar niet. Ik wilde niet langer wachten. Nou, dat hoefde gelukkig ook niet meer. Om 08.15 uur braken mijn vliezen, net voordat ik wilde douchen. Ik zag dat het vruchtwater groen was. Achteraf bleek dat kleine Stef had gepoept in de placenta.”
“Ik nam contact op met de verloskundige, gebaarde mijn man om de ‘vluchtkoffer’ alvast klaar te maken en wachtte vervolgens thuis tot we gebeld werden door diezelfde verloskundige om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn man rende ondertussen als een kip zonder kop door het huis om de koffer in te pakken. Ik werd gebeld door mijn verloskundige en kon terecht in het ziekenhuis. Ze hebben me daar meteen ingeleid.”
“Ik had na twee uur maar één centimeter ontsluiting. Daarom werden me weeënopwekkers toegediend via een infuus. Dat was vreselijk, de pijn was zó heftig. Ik dacht dat ik doodging. Ik lag als een of andere Exorcist op bed. Alsof dat nog niet erg genoeg was, kreeg ik een zogenaamde weeënstorm. Dan heb je elke twintig seconden een wee en kun je tussen de weeën door nauwelijks op adem komen. Gelukkig kreeg ik al gauw een ruggenprik.”
Lees ook
Zwanger, maar bang om te baren? Dit moet je weten over bevalangst
“Lag ik daar te puffen, stond er ook nog een of andere stagiair naast m’n bed die me de hele tijd inprentte ‘dat het wel goedkomt, mevrouw’. Ik wilde hem uitschelden, maar kon me nog net inhouden. Ik ben een pittige Amsterdammer. Mijn man verwachtte al dat ik tijdens de bevalling iedereen zou uitschelden. Maar het viel mee. Twee uur na de ruggenprik vertelde de verloskundige dat ik waarschijnlijk vier centimeter ontsluiting zou hebben. Maar toen ze ging kijken, voelde ze het hoofdje al. Ik had tien centimeter ontsluiting en moest meteen persen. Twintig minuten later, rond 16.30 uur, werd Stef geboren.”
“Na mijn bevalling moest het personeel meteen door naar een andere vrouw die beviel. Daarom lag Stef twee uur lang bij me. Daarna werd hij pas gewogen en werden de nodige testen uitgevoerd. Terwijl hij op mijn borst lag, maakte mijn man deze fijne foto. Stef bleef me die uren alsmaar aankijken. Ik ben erg blij met de foto. Het was absoluut niet de bedoeling om foto’s te maken, maar ik ben inmiddels dankbaar dat deze fijne herinnering voor altijd vereeuwigd is.”
Hieronder zie je de lieve foto, gemaakt na Lisa’s bevalling.
