Alicia is op haar 15e overleden aan een agressieve vorm van botkanker. Haar ouders en broer bezoeken haar graf in ‘Ik mis je’ en vertellen over haar. Ze zijn intens verdrietig, maar ook heel dankbaar voor de tijd die ze samen gehad hebben.
Als Alicia op 14-jarige leeftijd pijn haar knie heeft, lijkt het eerst op een hockeyblessure, maar al snel komt het gezin erachter dat ze botkanker heeft.
Nu, twee jaar na het verlies van Alicia, lukt het steeds beter het verdriet een plek te geven. Voor Alicia’s broer Elano waren de afgelopen jaren een rollercoaster. “Toen Alicia overleed, kwam corona, vervolgens werd ik 18 en toen ging ik studeren. Die verandering in zo’n korte periode was zo groot. Toen kreeg ik ook een immens druk studentenleven, daardoor had ik heel veel ups, heel veel leuke dingen. Bijna te veel leuke dingen, maar ik heb ook nog een heel beladen verhaal.”
Elano komt nog ieder weekend naar huis zodat hij ook vaak bij het graf van zijn zusje kan zijn. “Daar moet ik ook mee bezig zijn natuurlijk, met papa en mama en iedereen om ons heen.” Hij neemt zich voor hiervoor wat meer tijd te nemen. “Een keer iets overslaan, dat mag ook wel, dat mag ook wel wat vaker eigenlijk.” Hij hoopt na de vakantie weer tijd te hebben voor zichzelf. “Dat ik weer ruimte voor mezelf heb om dagboekjes van vroeger te lezen of foto’s te kijken die ik nog niet heb durven aanschouwen.”
Elano wil het gevoel niet wegstoppen. “Omdat het gewoon mijn zusje is. Het is ons verhaal. Het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Dit is het belangrijkste wat ik eigenlijk met me mee draag en dat moet je niet wegstoppen. Het is lastig, maar op deze manier proberen we haar in ieder geval wel altijd bij ons te houden.” De moeder van Alicia zegt dat haar dochter er zeker bij is vandaag. “Het zonnetje dat nu schijnt, dat is absoluut Alicia.”
“Ze is continu bij ons”, vertelt haar vader. Het voelt dat Alicia nu een reis maakt tussen de sterren en de regenboog. “Sowieso als we op vakantie gaan nemen we haar kaars met haar afbeeldingen erop en haar paspoort mee. En ook letterlijk zit ze op onze schouders en kijkt ze mee.” Hij voelt dit bijvoorbeeld als er mooie turquoise vlinder langs vliegt en op het strand voelt hij dat Alicia tussen hem en haar moeder inzit.
“Dat wij veel hebben gereisd samen maakt ook wel dat we het zien als een nieuw avontuur tussen de sterren en de regenbogen”, zegt Machteld met een glimlach. “En misschien ook omdat we dat graag zo willen zien.”
Hanna's moeder overleed aan anorexia: 'We wilden haar zo graag redden'
Kijk Ik mis je van de EO hier terug.
