Schaatsster Sanne in ’t Hof (23) kende vele tegenslagen in haar carrière, maar krabbelde telkens overeind. Met plaatsing voor de Olympische Spelen als ultieme bekroning. En dat terwijl ze – in tegenstelling tot haar veelal goedbetaalde collega’s – geen rooie cent salaris krijgt voor haar sport.
“Ik heb amper geslapen en lag vannacht te stuiteren in mijn bed”, blikt Sanne in ’t Hof voor LINDA.nl terug op haar memorabele race van donderdagavond.
Vier honderdsten van een seconde. Zo klein was het verschil tussen wel of geen Olympische Spelen op de afsluitende 5 kilometer van het OKT in Thialf. In ’t Hof zat nét aan de goede kant, door in een rechtstreeks duel met Carlijn Achtereekte nipt als eerste haar schaats over de streep te glijden.
Met haar tijd 6.55.13 eindigde ze als tweede. Achter de ongenaakbare Irene Schouten (6.50.48), maar dus nipt vóór Achtereekte (6.55.17). En daarmee kwalificeerde de schaatsster uit Schalkhaar, die tegenwoordig in een appartement in Heerenveen woont, zich voor het eerst in haar leven voor de Olympische Winterspelen. Die gaan op 4 februari van start, in Peking.
In ’t Hof was met stomheid geslagen na haar zenuwslopende race. Vol ongeloof deelde ze haar vreugde voor de camera’s van de NOS. Termen als ‘bizar’ verlieten haar lippen. Een dag later beseft ze nog steeds niet helemaal wat ze geflikt heeft. “Ik kan het nog steeds niet geloven”, bekent ze.
Niet zo verwonderlijk, want de 23-jarige schaatsster heeft al heel wat tegenslagen te verduren gekregen in haar carrière. Zo brak ze acht jaar geleden haar rug en twee jaar later een arm. Vervolgens ging ze in 2019 gebukt onder een chronische amandelontsteking, waardoor ze wederom werd teruggeworpen. Daar bleef het niet bij, want bij haar vorige team Jumbo Visma raakte ze volledig overtraind.
“Op dat moment was ik het geloof in mezelf wel kwijt. Maar de liefde voor de sport overwon”, schetst ze. In ’t Hof richtte zich weer op vanuit de luwte, bij het kleine team Gewest Friesland. Saillant is dat ze daar geen rooie cent salaris ontvangt voor haar prestaties, maar zélfs contributie moest betalen à 2.500 aan het begin van dit seizoen.
Sifan Hassan opnieuw Sportvrouw van het Jaar: 'Ik ben super trots'
Dankzij haar plan Road to Beijing, dat ze drie jaar geleden schreef, slaagde In ’t Hof er echter toch in om de nodige sponsors te strikken, om zo haar topsport te faciliteren. Maar dat alleen was niet genoeg; zo werkte ze onder meer in een sushirestaurant en was ze afgelopen jaar nog als orderverzamelaar actief in een distributiecentrum van de Lidl.
“Daarnaast heb ik ook veel geholpen bij de GGD, als registrator bij het zetten van vaccinaties. Ik ben een bezige bij, kan niet stilzitten. Al deze werkzaamheden bezorgden me de welkome afleiding om goed te kunnen presteren.”
Wat heet: ze gaat naar de Olympische Spelen. “Whaaa, als ik dat uitspreek, kan ik het nog steeds niet bevatten. Nee, dit had ik vooraf niet voor mogelijk gehouden. Er komt zó veel op me af nu. Vriendinnen zeiden al tegen mij: je wordt nu ineens een bekende Nederlander. En het is ook heel gek om mijn foto’s nu ineens overal in de media te zien.”
In ’t Hof stond gisteravond laat ook raar te kijken, toen ze bij thuiskomst bij haar appartement in Heerenveen werd bedolven onder een heel welkomstcomité. “Allemaal vrienden en familie stonden me op te wachten. Toeters, bellen, vuvuzela’s… Het was één spektakel. En mijn telefoon stond de volgende ochtend nog steeds roodgloeiend met berichten en felicitaties.”
Als ze terugkijkt op de zware tijden die ze heeft beleefd, maakt haar dat wel trots. “Hoewel ik ook tweede was op het NK, had ik dit vooraf niet voor mogelijk gehouden, nee. Er gaat misschien wel veel veranderen in mijn leven. Wellicht raken er weer andere ploegen in mij geïnteresseerd. Maar aan de andere kant heeft schaatsen in de luwte, en de afleiding buiten de baan, me ook gebracht waar ik nu ben.”
Op weg naar Peking dus. Tot gisteren wist ze helemaal niet wanneer die gehouden worden, maar nu staat 10 februari in haar agenda omcirkeld: Dan moet ze vlammen op de 5 kilometer. “Een medaille is natuurlijk het ultieme doel, maar dan moet ik de race van mijn leven rijden. Daar ga ik voor.”
Kjeld Nuis plaatst zich op 1500 meter wél voor Olympische Winterspelen in Bejing
