Wettelijke plicht

In de Zorgverzekeringswet staat of een plastische chirurgische ingreep wordt vergoed. Zorgverzekeraars zijn wettelijk verplicht te checken of aan de voorwaarden wordt voldaan. Foto’s zijn onderdeel van de aanvraag.

Meestal regelen verzekeraars en zorgaanbieders alles onderling via een beveiligde verbinding. Een medisch fotograaf in het ziekenhuis maakt normaal gesproken de foto’s. Maar volgens Menzis ontbreken zulke foto’s steeds vaker.

Lees ook
Wendy (51) moest naaktfoto’s naar zorgverzekeraar sturen: ‘Fout op elk niveau’

Menzis: ‘Noodzakelijke informatie’

“Zorgaanbieders geven bijvoorbeeld aan dat er geen medisch fotograaf beschikbaar is binnen de instelling. Maar ook gebeurt het dat de AVG (privacywet – red.) als reden wordt genoemd dat foto’s niet kunnen worden gedeeld.”

“In onze ogen zijn foto’s onderdeel van de noodzakelijke informatie voor beoordeling van de vergoeding. Het betreft gegevens die vallen onder de medisch-noodzakelijke gegevens, die tussen zorgaanbieder en zorgverzekeraar moeten kunnen worden uitgewisseld.”

‘Onwenselijke ontwikkeling’

Dat verzekerden zelf foto’s moeten (maken en) aanleveren vindt Menzis ‘een onwenselijke ontwikkeling’. “Niet in de laatste plaats omdat wij ons realiseren dat het moeten verstrekken van foto’s door de verzekerde/ patiënt zelf confronterend kan zijn voor de betrokkene.”

De zorgverzekeraar bekijkt de mogelijkheden om hierover afspraken vast te leggen in de contracten met zorgaanbieders. Inclusief de optie om een toestemmingsverklaring van de verzekerde op te nemen in het aanvraagproces.

Vertrouwen

Wendy, die foto’s van haar verminkte borsten naar Menzis moest sturen, vindt het ‘erg zwak’, zegt ze. “Duidelijk een PR-verhaal en ze spelen de blame game. Ze verschuiven de focus naar het feit dat verzekerden de foto’s zelf moeten insturen (en wijten dat aan het feit dat ziekenhuizen geen medisch fotograaf hebben) – maar dat is het probleem niet.”

“Het probleem is dat ze de behandelend arts niet vertrouwen en foto’s willen zien van iets wat privé is en tussen behandelend arts en patiënt zou moeten kunnen blijven. En die toestemmingsverklaring is natuurlijk een wassen neus, een doekje voor het bloeden en volledig niet waar het over gaat en geen oplossing voor het probleem!”