Jullie hartverwarmende verhalen

Francis Hage: ‘De verpleegster die op 28 juni 2004 avonddienst had op de afdeling gynaecologie van het Beatrix in Gorinchem. Jij zag in mijn ogen dat ik met 27 weken zwangerschap écht weeën had. En haalde de derde arts erbij.. Met gillende sirenes maar het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Dankzij jou leeft mijn zoon…’

Karin Bakker: ‘Toen ik tijdens mijn zwangerschap werd opgenomen in verband met koliekpijn, kwam verpleegkundige Janneke bij mij op de kamer om te kletsen. Op dat moment kreeg ik een heftige pijnaanval en daar heeft ze me doorheen geholpen. Drie weken later werd mijn dochter geboren en kwam ze snel om de hoek kijken. Hartverwarmend.’

Jessica Bakker: ‘Bij mijn vijfde miskraam bleek dat het niet zelf zou komen en moest ik een ingreep ondergaan. Toen ik moest wachten in de behandelkamer – zonder mijn man, die in de andere zaal moest wachten – kwam er een lieve zuster naast mij zitten om te vragen hoe het ging. Ik had het er erg moeilijk mee en ze is bij me gebleven totdat ik werd opgehaald door de arts. Dat heeft me er écht doorheen geholpen.’

En jullie dankbaarheid voor een onvergetelijk afscheid…

Sonja Overtoom: ‘Nog altijd heeft dokters Sanders mijn moeder met liefde en begrip haar laatste adem geschonken. Een wereldhuisarts, die ik zeer dankbaar ben.’

Dianne Ende: ‘Vlak nadat onze zoon overleed, kwam onze ziekenhuisarts – die een klein borreltje op had van een verjaardag – ons tóch condoleren. En ook de verpleegsters die meeliepen nadat we met onze overleden zoon in de auto zaten, ben ik dankbaar. Toen ze dachten dat we ze niet meer zouden horen, hoorden we ze huilen. Zo menselijk en wat waren ze lief, blijft me tot op de dag van vandaag nog ontroeren.’

Ellen van Lin: ‘Een eeuwig dankjewel voor de artsen en verpleegkundigen die zo goed voor mn moeder gezorgd hebben na haar hersenbloeding. Ik vergeet de nacht voor haar overlijden nooit meer… Met het extra bed dat zij hadden geregeld, kon mijn vader nog één laatste keer naast zijn vrouw slapen. De gesprekken met de nachtverpleegkundige over het afscheid nemen van je moeder en de zorg voor anderen… Duizendmaal dank.’

Lees ook
Jacques’ vrouw overleed plotseling: ‘De artsen stonden voor een raadsel’

En de kleine moeites met zoveel betekenis…

Hi La El MaRo: ‘Ik lag vorig jaar tijdens kerst uitgedroogd in het ziekenhuis. Ik ben de verpleegkundige dankbaar die toen zó haar best deed om onze kamer te versieren met een kerstboom die ze van de gang had ‘gepikt’. Met enthousiasme wist ze en gezellig gedekte tafel én het driegangenmenu voor mij en mijn man te serveren. En dat terwijl ik alles uitspuugde.’

Ingeborg de Vries: ‘De lieve artsen en verpleegkundigen van het UMCG die zo hun best deden om mij op mijn gemak te stellen. Voor deze spannende en moeilijke periode namen zij de tijd voor mij: stuk voor stuk lieve, meelevende mensen!’