Inmiddels zitten we alweer anderhalve maand in de huidige lockdown en zijn de schoolgaande kinderen even zolang thuis. Dus al meer dan zes weken thuisonderwijs, verschillende ballen in de lucht houden en bovenal: chaos.
Toch ga ik het met de dag leuker vinden. Sterker nog, het voelt vertrouwd. Waarom? Omdat ik me steeds vaker in mijn oude studentenhuis waan. Zo lopen mijn kinderen, net als mijn mede-studerende huisgenoten vroeger, het liefst de hele dag in hun pyjama of trainingsbroek. In die kleding kijken ze het liefst onderuitgezakt op de bank naar Cartoon Network.
Net als met mijn huisgenoten vroeger, probeer ik nu met mijn kinderen afspraken te maken over het opruimen en schoonmaken (ik denk zelfs voorzichtig aan een schoonmaakrooster). Maar aan het eind van de dag staat de gootsteen vol met vuile vaat en sta ik toch weer in mijn eentje alles op te ruimen. Verder moet ik regelmatig constateren dat stofzuigen geen zin heeft. Binnen tien minuten ligt de grond weer bezaaid met hagelslag.