Aafke Romeijn (33) is schrijver, muzikant, vlogger, fervent Twitteraar én ze schrijft wekelijks een column voor LINDA.nl. Deze week schrijft ze over haar zogenoemde Fundafun en de situatie op de woningmarkt.
Ik ben dol op gluren naar andermans huizen op Funda. Sterker nog: ik heb er een serieuze hobby aan. Onder de hashtag #Fundafun deel ik de bizarste vondsten op Twitter en Instagram. Blijkbaar zijn er meer mensen die gluren bij de buren leuk vinden, want ik krijg altijd ontzettend veel reacties, en mocht er zelfs een keer over komen vertellen in Pauw.
De afgelopen jaren heb ik in mijn Funda-zoektochten verschillende interessegebieden ontwikkeld. Zo speurde ik een hele tijd naar afgelegen boerderijen waar al zeker een halve eeuw niets meer aan het interieur veranderd was. Olijfgroene badkamertegels, plafonds geel van de nicotine, kinderkamers met posters uit de jaren ’70 aan de muur; dat soort werk. Heerlijk.
Lees ook
‘De wachtlijsten hebben mij en mijn naasten tot wanhoop gedreven’
Ook heb ik een poosje enorm genoten van overmatig grote en barok ingerichte villa’s, die gek genoeg vooral te vinden zijn aan de Belgische grens. Badkuipen op gouden pootjes, muren betegeld met marmer, enorme wit porseleinen tijgers naast de voordeur, kelders ingericht als seksclub. Ik me maar verbazen over hoeveel geld sommige mensen hebben, en vooral: waaraan ze het besluiten uit te geven.
De laatste tijd heeft mijn verbazing zich toegespitst op woningen van schrikbarend kleine afmetingen die vooral in de randstad te koop worden aangeboden. Of ja, woningen is een groot woord. Vaak gaat het om een kamer met een lekke douchecabine en een keukenblokje waar je in je eentje jezelf nog in de weg loopt, waar vervolgens wel rustig twee ton voor gevraagd wordt. Dinsdag schreef LINDA.nl over een kamer van 10m2 die voor 125.000 euro op de markt staat. Slaap je met je voeten in de wasbak wegens ruimtegebrek, maar heb je wél een prachtig uitzicht over Amsterdam.
Lees ook
Krijg je wél een wastafel bij hè: kamer van 10m2 te koop voor 125.000 euro
Het zijn hectische tijden op de woningmarkt, en na jarenlang rondscharrelen op Funda verbaas ik me echt nergens meer over. Zo stond er in mijn eigen Utrecht een zolderkamer te koop (“knusse studio”) waar je nergens rechtop kon staan, en – misschien nog wel erger – je alleen kon komen via een wankele vlizotrap. Ken je ze nog? Van die uitschuifbare gevaartes die aan een luik vasthangen? Lijkt me echt prettig thuiskomen met je tas met boodschappen, of erger: met een aangeschoten hoofd.
Het aller- allergekste aan dit soort krotten is dat ze ook nog eens verkocht worden. Dat zegt niet zo veel over hoe gek mensen zijn, maar vooral iets over de krapte op de woningmarkt. Wanneer er geen sociale woningen beschikbaar zijn en de huizenprijzen rijzen de pan uit, blijven er voor starters weinig opties over. Zo worden ze door slecht beleid in de armen gedreven van kamerverkopers. Dat geeft #Fundafun, hoe hilarisch ook, toch een bittere bijsmaak.
