Kunstkerstboom

Jaren geleden, ergens in die kerstmaand, kocht ik een kunstkerstboom. Omdat sommige keuzes nou eenmaal vragen om uitleg: het is een slap excuus, maar ik was net gescheiden en laten we zeggen dat ik me wel eens stabieler had gevoeld. Natuurlijk verschenen ze toen overal: de kneuterige kerstboomstalletjes waar gezinnen met glühwein en kerstmuziek een echte boom uitzochten. Je kon gezellige wolkjes kou uitademen en struikelen over fijne kinderen en betrokken vaders. Het was, kortom, meer harmonie dan ik destijds aankon. Het gesleep met zo’n boom en de regen van naalden: ik had er in m’n uppie geen zin. Dan maar een kunstboom en geen gedoe. Punt.

Lees ook
Imperfectie bevalt columnist Maike prima, nu haar kinderen nog

Ongezellige doos met een ongezellige kerstboom

Dat de fabrikant dat begreep, zag je al aan de verpakking: zinloos om die op te leuken. Vrolijk ben je toch al niet bij zo’n aankoop. Ik sleepte het ongezellige ding in de ongezellige doos naar binnen in mijn destijds nogal donkere hol – alwaar het natuurlijk ook langzaam weer licht is geworden.

Schaamte

Je zou zeggen dat het op een gegeven moment toch wel klaar is met schaamte. Want je schamen of ongemakkelijk voelen is zo jammer. Ik hoopte dat veel dingen mij halverwege m’n leven, niets meer zouden uitmaken. Wat zou dat heerlijk zijn. En inmiddels kan ik het uit eigen ervaring bevestigen: het ís ook heerlijk als je in bepaalde dingen kunt berusten. Maar een nepkerstboom maakt het je soms moeilijk.

No shame

Ik heb lang niet altijd een opgeruimd huis en mijn voeten zijn prehistorisch lelijk. Boeien. Verder ben ik niet dol op koken en haat ik de Avondvierdaagse. Geeft toch niks? Ook heb ik geleerd dat plassen nou eenmaal geluid maakt en dat ik helemaal niet hóef te houden van U2. Wat een zegen.

Ontwrichtende fopboom

Toen ik bijna in balans dreigde te geraken, was daar die ontwrichtende fopboom. En voelde ik toch weer schaamte. Tegen vrienden begon ik me bij de voordeur al te verontschuldigen voor die ‘neppert’ en voor de zekerheid begon ik zelf maar vast met mezelf uitlachen. Dacht ik even soepel door de midlife te rollen? Vergeet het maar. Hoe kan ik berustend in balans zijn, zolang schaamte bij mij nog een kans maakt? Ik schaamde me voor de kunstboom en voor dát gevoel schaamde ik me ook weer.

Beestjes in de boom

Dus nu ik weet dat het in echte kerstbomen krioelt van enge beestjes, ben ik stiekem opgelucht. Alsof het mijn kunstboom rechtvaardigt. Misschien wil iedereen nu wel een neppe. Een duurzame neppe. Zogenaamd uit milieu-overwegingen, maar stiekem vanwege die insecten. Kunnen we stoppen met kappen, ben ik verlost van m’n schaamte en blijven die beestjes leven in hun boom. Lang en misschien wel gelukkig.

Maike Jeuken (47) is freelance journalist en fotograaf. Samen met Rob runt ze een samengesteld gezin met zeven kinderen. Voor LINDAnieuws.nl schrijft ze over wat haar opvalt in het nieuws. Haar Instagram is @maikejeuken