Waar bel je naartoe als je thuis niet meer veilig bent, maar ook nog niet klaar voor grote stappen? Volgens Valente, Fier en de Federatie Nabestaanden Geweldsslachtoffers is het antwoord simpel: 116.
De drie organisaties boden maandag een petitie aan in de Tweede Kamer voor een onafhankelijke landelijke hulplijn voor slachtoffers van relationeel en huiselijk geweld.
De hulplijn moet – net als 113 bij suïcidepreventie – een anoniem, veilig en laagdrempelig luisterend oor bieden. “Niet iedereen is direct klaar om weg te gaan of durft met officiële instanties te praten”, vertelt Cindy den Hartog aan Hart van Nederland. Ze zat zelf 23 jaar in een gewelddadige relatie. “Je schaamt je, voelt je schuldig. En ondertussen blijft iemand je vertellen dat jij de oorzaak bent van alles.”
Den Hartog benadrukt waarom een aparte hulplijn zo hard nodig is. “Veilig Thuis is er natuurlijk al, maar die zijn verplicht om actie te ondernemen. En die drempel is vaak te hoog. Ik was bang dat ze mijn kinderen zouden afpakken. Ik dacht dat ik dom was, dat ik het niet alleen zou kunnen.”
De initiatiefnemers willen dat 116 een anonieme hulplijn wordt die niet verbonden is aan bestaande zorgstructuren, zodat slachtoffers in eigen tempo hun verhaal kunnen doen – zonder oordeel, zonder verplichting. “We moeten huiselijk geweld bespreekbaar maken. En dat begint met iemand die luistert”, aldus Fier.
Volgens de organisaties is zo’n hulplijn niet alleen belangrijk voor directe hulp, maar ook om escalatie te voorkomen. ‘Zolang mensen nergens heen durven, blijven ze zitten in onveilige situaties’, stellen ze in een gezamenlijk persbericht. De lijn kan dan ook het verschil betekenen tussen stil leed en echte verandering.
Johan verloor zijn dochter Eva aan femicide: 'Ze heeft gevochten voor haar leven, had geen nagels meer over'
