Kledingprotocollen

Op grond van de Algemene Wet Gelijke Behandeling mogen kledingvoorschriften niet discriminerend zijn ten opzichte van godsdienst, levensovertuiging, politieke overtuiging, ras, geslacht, nationaliteit of seksuele geaardheid. Maar soms spelen ook andere zaken mee. ‘Kleding mag niet aanstootgevend en/of onhygiënisch zijn en moet aan algemene fatsoensnormen voldoen’, zo is te lezen in het statuut van het Veluws Cortenbosch College.

In het statuut van gereformeerde scholengemeenschap Greijdanus staat: ‘Leerlingen dragen geen kwetsende of uitdagende kleding. Dit betekent voldoende lichaambedekkende kleding en kleding waarvan eventuele opgedrukte teksten niet in strijd zijn met onze Christelijke waarden en de visie van de school. Dit is ter beoordeling aan de medewerker van de school.’

Dyanne Beekman

“Ik vind het echt heel ernstig”, zegt Dyanne Beekman over de ouderwetse kledingprotocollen. Als modeonderneemster staat ze aan het hoofd van Beekman Staffstyling en is ze actief in meer dan 21 landen. “Wij produceren bedrijfskleding. Dat doen we voor een uiteenlopend publiek, van sjieke hotels tot bedrijven als McDonald’s. Wij laten zien dat bedrijfskleding niet traditioneel hoeft te zijn en dat het belangrijk is dat je je comfortabel voelt in wat je draagt.”

Ze vindt het kwalijk dat er scholen zijn die niet willen dat meisjes ‘aanstootgevende’ kleding aantrekken naar school. “Als je dit soort regels opstelt, beperk je de vrouw. Jonge vrouwen op middelbare scholen die op ontdekkingsreis zijn en bezig zijn te ontdekken wie ze precies zijn en wat ze willen.”

Anorexia of boulimia

Ook opvoedkundig is het volgens haar niet verantwoord om dergelijke regels op te leggen. “We hebben allemaal ‘spiegelbeelddieven’: mensen die ooit tegen je hebben gezegd ‘sport jij nog wel?’ Of: ‘ben je aangekomen?’ Dergelijke opmerkingen vormen je. Onbewust wordt het groter. Dat kan schadelijk zijn, zeker bij tieners die gevoeliger zijn voor het ontwikkelen van een eetstoornis als anorexia en boulimia.”

Als een docent het niet eens is met de kledingkeuze van een leerling moet dit individueel en in een veilige omgeving besproken worden, vindt Beekman. “Doe dit voorzichtig. Wees je bewust dat je iemand kunt beschadigen, ook al bedoel je het goed. Ik vind het daarom verstandiger om het gesprek in de klas aan te gaan, bijvoorbeeld aan de hand van een stelling.”

Te bloot

Hoewel ze dus niet in ouderwetse kledingprotocollen gelooft, vindt Beekman wel dat er een grens is. Maar waar ligt die precies? “Als je jezelf afvraagt of het te bloot is, zou ik voor een andere outfit gaan. In Nederland gaan vrouwen – als de temperaturen stijgen – vaak met zo min mogelijk kleren over straat. Dat is lang niet altijd appetijtelijk. Doe moeite voor jezelf en gooi niet meteen alles los. Dat geldt niet alleen op school of op het werk, maar ook op het strand en thuis.”

De rol van ouders is volgens haar erg belangrijk. Zelf spreekt ze regelmatig met haar elfjarige zoon over zijn kledingkeuzes en geeft ze hem adviezen. “Praat met je kind over wie hij of zij is en wil zijn. Geef richting en advies. Als je kritisch bent op de kledingkeuze, bespreek dit dan nooit en plein public. Zorg dat de ingrediënten in de kledingkast van je zoon of dochter kloppen en geef vrijheid.”

Summerproof

Beekman sluit af met een summerproof kledingadvies: “Trek een mooi shortje aan met een shirtje erboven of gewoon een topje met spaghettibandjes. Daar overheen kan een groot, los overhemd dat bij wijze van spreken uit vaders kast zou kunnen komen. Dan heb je iets luchtigs aan op school. Op de fiets naar huis kan het overhemd weer uit. Ook zijn er momenteel hele gave kimonojasjes. En de maxi-jurk is nog altijd populair. Er zijn genoeg leuke mogelijkheden zonder je hele lichaam bloot te geven.”

Lees ook
Manon Meijers: ‘Maak die knoop los, knellende kleding kost je extra hersencapaciteit’