In een tijd waarin jonge gezinnen wanhopig zoeken naar een betaalbare woning, woont de 100-jarige Naan de Wild nog altijd zelfstandig in hetzelfde huis in Oudenbosch – al 75 jaar lang. Verhuizen? Geen denken aan.
‘Dit huis is mijn leven. Mijn herinneringen zitten in de muren’, vertelt ze aan het AD.
Naan en haar man Piet betrokken het huis in 1950, kort na de oorlog. ‘Mijn man werkte bij Philips in de ploegendienst. We trouwden in 1947 en konden toen in een klein huisje in de Brouwerijstraat gaan wonen. Daar betaalden we één gulden en tien cent per week huur.’ Niet veel later verhuisden ze, met hulp van de burgemeester, naar een wat grotere nieuwbouwwoning: hun huidige thuis. “Dit huis voelde voor mij als een paleis, ook al is het klein.”
De huur werd vijf gulden per week, die ze contant moest afrekenen aan de deur. ‘Elke week kwam een mannetje van de woningstichting langs. Hij keek niet alleen of hij voldoende geld kreeg, maar ook of alles nog wel netjes was in het huis. Dat voelde best vreemd, maar zo ging dat toen.’
Ondanks haar hoge leeftijd redt Naan zich prima in haar huis. Haar kinderen komen regelmatig langs en één keer per week krijgt ze hulp in huis. Daar is ze erg blij mee, want daardoor kan ze langer zelfstandig blijven wonen. ‘Waarom zou ik weggaan? Mijn schoonzus zit in een verzorgingshuis, maar ze moppert over het eten. Nee, dat lijkt me niks.’
Dat er woningnood is, begrijpt ze maar al te goed. Maar ze wil niet het gevoel krijgen dat zij om die reden plaats moet maken voor anderen. ‘Ik betaal mijn huur elke maand op tijd. Ik zit hier al zo lang, daar is niks mis mee. Je kunt het woonprobleem niet afwentelen op mensen die ergens al lang wonen.’
Oudste 'newlyweds' (100 en 102) over het geheim van hun liefde: 'We houden elkaar jong'
