De feestjes organiseerde hij thuis en al snel nodigde hij me uit. In totaal ben ik er een keer of vijf bij geweest. In het begin was het apart, maar wel gezellig. Het waren allemaal aardige, nette mensen die daar kwamen. Hoewel we beiden ons ding deden, was het duidelijk dat wij nooit iets samen zouden doen. Die grens bewaakte ik op die feestjes.

Onze band werd steeds sterker en ik ben een keer bij mijn schoonvader gaan eten zonder mijn zoontje. Die avond voelde hij zich entitled om aan me te zitten. In zijn ogen had ik iets uitdagends aan. Ik raakt in de eerste instantie verstijfd en liet het gebeuren. Maar al snel vond ik het raar, duwde hem van me af en ging naar huis. Achteraf bood hij zijn excuses aan en zei dat het nooit meer zou gebeuren. Hij kon zich niet inhouden na me gezien te hebben, maar dat neemt niet weg dat het nooit had mogen gebeuren.

Ik heb niet het idee dat hij dit vaker doet. Het was een oprechte vergissing. Maar als ik erbij stilsta dat de man die me aanrandde met mijn zoon speelt, voel ik me er ongemakkelijk bij.”

Hoe gaat het nu met jou?

“Het is nu een jaar geleden en ik heb me er overheen gezet. Door deze gebeurtenis ben ik wel waakzamer geworden. Ik ben ook nooit meer bij zijn feestjes geweest. Het geeft een verkeerd beeld als ik dat wel bleef doen. Dus ik wilde op die manier aangeven dat het echt niet oké was.”

Waarom is het geheim?

“Ten eerste omdat ik me doodschaam dat het mij is gebeurd. En vooral ook met wie. Het is geen vreemde, maar de opa van mijn zoon. Daarnaast wil ik absoluut niet dat mijn ex hierachter komt. Als hij het zou weten, was dit niet goed geëindigd.”

Weet iemand hiervan?

“Nee, uit schaamte heb ik het niemand verteld. Op mijn werk weten ze het wel, maar daar heb ik de details weggelaten.”

Voel je je schuldig?

“Ik voel me schuldig tegenover mijn huidige vriend. Ik heb het hem een keer per ongeluk bijna verteld toen we het hadden over geheimen die we ons graf in mee zouden nemen. Hij vroeg me of er wat was. Aan de blik in zijn ogen kon ik opmaken dat hij doorhad dat ik het niet toevertrouwde. Dat vond ik heel lullig. Het is niet dat ik het niet wil vertellen, maar ik vind het lastig om het met een bekende te delen.”

Ga je het ooit opbiechten?

“Weet ik echt niet. Ik heb verder geen geheimen voor anderen en ben een open boek. Maar dit is iets wat ik gewoon niet vertel. Het kan de schaamte zijn waardoor ik doe alsof er niks aan de hand is. En nog altijd met hem omga. Ik ben vooral bang voor de vragen die komen als ik het wel vertel. Hij vervult een bepaalde rol binnen de familie die ik niet wil schaden. Als ik wel wat met de aanranding zou doen, zou dat een groot probleem veroorzaken en ik wil dat mijn zoontje ook met zijn opa opgroeit.”

Ben je zelf slachtoffer van seksueel grensoverschrijdend gedrag en wil je hierover praten? Dan kun je bij deze drie organisaties terecht. Bij acute en/of dreigende situaties bel je altijd met met de politie op 0800-8844 of het noodnummer 112.

*De naam Liv is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Lees ookOproep: Deel anoniem (!) jouw diepste, juicy of spicy geheim in 'Niet Doorvertellen'