Van internationaal voetbal in Manchester naar haar vertrouwde club in Twente: Jill Roord maakt een huge stap. Daarmee verandert een hoop in haar leven. En ja, wij willen daar alles over weten.
LINDA.meiden spreekt Jill over haar return in ons kikkerland, haar relatie met lover & tophockeyer Pien Sanders en eenzaamheid als profvoetballer in het buitenland.
Eind mei werd bekend dat Jill de overstap maakt van Manchester City naar FC Twente, en dat is in de voetbalwereld een big move.
Hoe is het met je na deze bold choice?
“De keuze maakte ik al een tijd terug, want het duurt altijd effe voor zoiets bekend wordt. PSV, Ajax en FC Twente waren opties. Twente gaf mij gelijk een warm welkom. In het gesprek dacht ik: de cirkel is rond, hier ben ik begonnen en kom ik weer terug. This is it.
Ik wist dat er reacties op zouden komen, dus dat was spannend. Na het nieuws wilde ik eigenlijk mijn telefoon uitzetten en zo min mogelijk lezen, maar dat was onmogelijk. Ik heb veel leuke reacties gehad, positiever dan verwacht. Nu is het rustiger en ben ik heel happy.”
Door deze stap moest jij je verhuisdozen pakken in Manchester. Ben je al helemaal gesetteld in Nederland?
“Ja, sinds half mei eigenlijk al. De dag na mijn laatste wedstrijd in Manchester ben ik direct deze kant op gegaan. Het is gek, maar heel lekker. Het is fijn om hier te zijn en te weten dat je niet meer weg hoeft, te vliegen en te plannen. Heel relaxed.”
Acht jaar lang voetbalde je op internationaal topniveau. Hoe ervaarde je dat?
“Als ik erop terugkijk was het heel cool, maar het is vaak moeilijker dan mensen denken. Je zit daar alleen en leeft van dag tot dag en training tot training. Alles draait om voetbal. Afgelopen acht jaar ben ik weinig thuis geweest. Het is best een eenzaam bestaan. Mijn teamgenoten gingen na hun training naar hun partner of hadden een eigen leven daar, maar ik kende daarbuiten niemand. Ik kon zelf mensen zoeken en benaderen, maar dat zit niet zo in mij.
Nu heb ik weer een sociaal leven, dat bouw ik langzaam op. Het is niet alleen maar wachten op de volgende training; ik kan nu naar vrienden en familie die om de hoek wonen. Ook al is het maar een uurtje, je hebt wel een leuk moment.”
Jij woonde daar, Pien in Nederland. Hoe chill is het om niet meer te latten?
“Ook al was Manchester – Amsterdam niet ver vliegen, is ver uit elkaar wonen vervelend. Het moet ook maar net lukken, want vaak waren we één keer in de week vrij. Je hebt dan één nacht en dag samen, dat is weinig. Daarna zie je elkaar soms twee weken niet. Het plannen was stressvol.
We wonen sinds kort samen in Nederland. Het is heel leuk en het gaat goed. We doen beiden ons ding en hoeven niet meer te plannen. Het gaat allemaal vanzelf, eigenlijk.”
Ineens was jullie relatie out in the open. Hoe vond je dat?
“Als voetballer ben ik enigszins een beetje bekend, maar mijn relaties zijn nooit echt bekend geweest. Het is niet dat ik ervan schrok, maar ik dacht wel: dit had ik niet verwacht. We zijn beiden nuchter én happy samen. Soms vind ik het (de bekendheid rondom haar relatie, red.) wel geinig. Het zal ook vast wel een keer vervelend zijn, maar dat hoort erbij.”
Tekst gaat hieronder verder.
View this post on Instagram
Op onze feed zijn cute video’s van jullie langs elkaars zijlijn. Is het leuk om elkaar te supporten?
“Ik vind het fijn dat zij niet in de voetbalwereld zit, maar wel topsport doet. Ik wist eerst niks van hockey, maar zit er nu helemaal in. Het is leuk om te zien hoe goed ze is, daar heb ik alleen maar respect voor. Als het uitkomt, gaan we zeker bij elkaar kijken. Volgens mij vindt Pien het tot nu toe ook leuk. Op het voetbal- of hockeyveld zijn we vooral met de sport bezig, en als we thuis zijn, laten we dat los.”
Ik las dat je het plezier en geluk in voetbal een tijd kwijt was. Waar kwam dat door?
“Het leven in het buitenland is best hetzelfde: je traint, gaat naar huis, rust en doet de volgende dag hetzelfde. Je bent veel bezig met voetbal – acht jaar lang. In het begin vond ik dat top en wilde ik alles eruit halen, totdat ik in de knoop zat met mezelf omdat ik alleen maar in die focus en druk zat. Ik vergat dat ik het leuk vond. Ik merk nu al dat ik nieuwe energie heb en zin om te voetballen, en niet meer leef op de automatische piloot.”
Veel mensen kennen jou als voetballer. Wat weten ze niet van jou?
“Dat ik een huismus ben. Ik vind het fijn om thuis te zijn. Lekker burgerlijk, haha.”
Nu ben je vrij. Wat doe je dan het liefst?
“Pien en ik testen vaak nieuwe koffietentjes en halen croissants of broodjes, of gaan ergens lunchen. We vinden het ook leuk om door Amsterdam te lopen.”
Waar kijk je het meest naar uit bij je oude, vertrouwde club?
“Een team zijn. In het buitenland is het hoe hoger je speelt, hoe individueler het voetbal is. Het gaat soms ten koste van het teambelang. Bij FC Twente kreeg ik meteen een teamgevoel, dat miste ik de afgelopen jaren.”
Wat wil je andere meiden meegeven die een grote stap in hun carrière (willen) maken?
“Als ik dit idee bij tien mensen had neergelegd, hadden er acht gezegd dat ik dit absoluut niet moest doen. Uiteindelijk is het belangrijk dat jij je eigen gevoel volgt in een keuze en dat je niet te veel nadenkt wat anderen daarvan vinden.”
Vivianne Miedema over genderongelijkheid in voetbal: 'Zijn er nog lang niet'
