Met 11 uur schermtijd per dag zou je denken dat Glenn Eilbracht (36) aan de beademing moet zonder telefoon. Maar toch: voor de nieuwe serie Schermstrijd ging hij een week offline. En dat beviel hem best goed.
Vandaag, op de Dag van de Mediawijsheid, komt de eerste aflevering online. “Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het terugzag”, vertelt Glenn aan LINDA.meiden.
“Erg he? Mijn schermtijd is echt abnormaal hoog”, deelt Glenn vrijwel direct als we hem opbellen. Hij is content creator dus zijn werk is zijn telefoon, dat het hoge aantal uren verklaart. “Ik ga voor mijn werk veel naar premières of festivals voor samenwerkingen. Dan verwachten ze natuurlijk dat je leuke beelden schiet. Ondertussen hou ik mijn volgers op de hoogte van alles wat ik doe. Mijn telefoon ís mijn leven.
Het is uitzonderlijk dat mijn schermtijd onder de 11 uur ligt. Ik ben met mijn telefoon getrouwd. Maar ik slaap wel, hoor.”
Zijn telefoon heeft voor Glenn, los van zijn werk, ook een andere betekenis. “Het is mijn verbinding met de wereld. Ik ben vroeger erg gepest en toen had ik niemand die me zag staan of naar me omkeek. Niemand die zich om me bekommerde. Ik zat alleen maar tussen vier muren op de slaapkamer. Dus toen de telefoon kwam, bleek het mijn verbinding met de rest van de wereld. Ik kon vluchten uit mijn eigen boze wereld en contact maken met anderen. Mijn telefoon werd mijn veilige haven.”
Glenn begon actiever te worden op social media, waar hij wél gezien en gewaardeerd werd. Dat werkte haast verslavend, vertelt hij. “Het is de drang om iets te plaatsen en het stofje dat je daarmee aanmaakt, misschien wel dopamine, maakt je verslaafd aan je telefoon.” En zo nam zijn iPhone langzaam zijn leven over, met een halve dag aan schermtijd tot gevolg.
Elins (32) beste vriendin maakte het uit via WhatsApp: 'Voelde als liefdesverdriet'
Om te kijken of hij nog zonder kan doet hij mee aan de nieuwe driedelige docu-serie Schermstrijd (KRO-NCRV), waarin Doortje Smitshuijsen in de wereld van schermtijd onder jongeren duikt.
In het programma gaan deelnemers die verknocht zijn aan hun telefoon een week lang offline. “Toen ze me vroegen moest ik er wel een paar dagen over nadenken. Maar ik hou wel van een uitdaging, dus zei ik ja.”
“Precies in de offline week was Pinkpop. Hoe dan, zonder telefoon? De headliner was ook nog eens Joost Klein met één van zijn eerste optredens na het songfestival, dus ik zag mijn likes al aan me voorbijgaan. Maar eenmaal bij zijn optreden merkte ik alle schermpjes om me heen op en begon ik me te ergeren. Waarom filmen we alles terwijl je het zelf ook kunt opslaan in je hoofd? En je kunt genieten van het moment? Zoals artiesten inmiddels vaker doen, vroeg Joost het publiek hun telefoons weg te laten. Dat snap ik wel.
Ook buiten Pinkpop merkte ik dat ik me ergerde aan mensen die op bepaalde momenten hun telefoon erbij pakten. Terwijl ik juist eerst die persoon was, geef ik eerlijk toe. Een date heeft me een keer teruggegeven dat hij geen tweede keer wilde afspreken ‘omdat ik meer interesse had in mijn telefoon dan in hem’. Nu snap ik hoe irritant het is. En waarom ik single ben, haha.”
Wat hij verder heeft gedaan op momenten waarop hij anders zijn telefoon zou pakken? “Ik ging op een avond de deur uit zonder telefoon, een blokje om, terwijl ik dat eerst niets vond. Maar ik kon echt genieten van de natuur, de vogeltjes die ik hoorde fluiten en de wind die ik over mijn gezicht voelde gaan. Ik ben gaan zitten op een bankje en voelde me zo rustig in mijn hoofd. Want een telefoon kan je ook veel stress geven, heb ik gemerkt. De continue drang om iets te posten, te delen wat je aan het doen bent, lezen wat mensen reageren of van je vinden, het bereikbaar zijn. Het is nogal wat. Ik denk dat ik ook naar de buitenwereld toe rustiger werd toen ik even geen telefoon had.
Ook ben ik naar de Kruidvat gegaan en ik heb diamond paint gekocht: kleine steentjes die je op een soort kleurplaat met nummertjes in het juiste vakje plakt. Dat is toch lachen? Het is echt priegelwerk waardoor het haast meditatief is. Dat doe ik nog steeds.”
“Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik bepaalde scenes uit het programma terug zag”, vertelt Glenn over wat hij hoopt dat het programma zal bereiken. “Ik schrok er zelf erg van om te horen wat je telefoon, en dan vooral de talloze prikkels die het dagelijks op je afvuurt, met je doet. We zijn als mens helemaal niet gemaakt om al die meldingen te verwerken.” Af en toe even loskoppelen van dat apparaat is dus een dikke tip. “Het heeft mijn ogen geopend: je kunt nét zo veel genieten zonder telefoon als met.”
Rianne Meijer en Roy: 'Ik was alleen maar bezig met likes en volgers'
