Enaam Ahmed Ali (28) is dit jaar uitgeroepen tot dé vrouwenvertegenwoordiger voor de VN. Met haar stem zet ze zich in voor het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw en focust ze zich op de onderwerpen klimaat en technologie.
In een interview met LINDA.meiden vertelt ze over haar visie als vrouwenvertegenwoordiger en het tegengaan van islamitische stereotypes
De 28-jarige Enaam is innovatiemanager bij de Rabobank, bestuurslid van de Womens March NL en UN Women NL en ontwikkelingseconome. Naast die lange lijst draagt ze sinds 1 januari ook nog eens de titel vrouwenvertegenwoordiger voor de Verenigde Naties. Ze raakte geïnspireerd door haar voorgangers en besloot dat ze alles op alles zou zetten om deze rol te vervullen. “Ik vond het heel erg belangrijk dat ik alles uit mezelf zou halen om de juiste kandidaat hiervoor te zijn. Samen met coaches en mentoren ben ik aan de slag gegaan en hebben we gekeken naar mijn standpunten en drijfveren. De onderwerpen die ik erg belangrijk vind, zijn klimaat en technologie. Er is niet genoeg aandacht voor deze onderwerpen met betrekking tot vrouwen en daarom focus ik mij hierop. Op persoonlijk vlak ben ik uitgekomen op een paar kernwaardes die ik terug wil zien in mijn werk, namelijk: impact creëren, groei en avontuur. Ik wil iets moois en belangrijks achterlaten op deze wereld, maar ook groeien als persoon en nieuwe en spannende dingen aangaan. Deze dingen komen allemaal mooi samen in de rol van VN-vrouwenvertegenwoordiger. Toen ik de vacature zag openstaan, heb ik mij gewoon aangemeld.”
Dat bleef niet alleen bij de aanmelding, want na hard werken en drie selectierondes is Enaam het geworden. Toch dacht ze niet per se dat ze door alle rondes heen zou komen. Dat heeft vooral te maken met haar perfectionisme, denkt ze zelf. “Ik twijfelde aan mezelf of ik het dit jaar wel zou worden, omdat ik dacht dat ik een betere kans zou hebben als ik nog meer dingen op mijn cv had staan. Het is ook wel echt een karaktertrekje, waardoor ik vaak denk dat ik er nog niet helemaal ben. De mensen om mij heen ervaren dit anders en door die realisatie heb ik me over dit gevoel heen gezet. Én uiteindelijk is het ook gewoon gelukt.”
Enaam is zich erg bewust van alle verantwoordelijkheden die bij haar rol komen kijken en wil er dan ook alles uit halen om zoveel mogelijk verandering te brengen. “Het voelt soms wel overweldigend, omdat het een grote verantwoordelijkheid is. Die druk leg ik vooral op mezelf, omdat ik het echt als een privilege zie om dit werk te doen.”
De reden dat ze haar titel als vrouwenvertegenwoordiger als privilege ziet, komt door haar scherpe referentiekader. “Ik reflecteer altijd op het idee dat als mijn ouders niet naar Nederland waren gekomen of ik heel andere ouders had gehad, mijn leven er heel anders uit zou zien. Mijn nichtjes en vriendinnen in Libië leiden namelijk een totaal ander leven. Ik sta in een positie waarin ik de verantwoordelijkheid voel om daarom iets te doen met de kansen die ik krijg, en ze ook echt aan te nemen. Uit datzelfde gevoel komt ook de druk voort die ik op mezelf leg. Het is namelijk niet vanzelfsprekend dat ik dit kan doen.”
Het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw staat centraal in alles wat ze doet en nog wil doen. Toch staat dit in het westerse perspectief niet altijd in lijn met de hoofddoek die Enaam draagt. Ze wordt daardoor vaak gereduceerd tot haar hoofddoek en niet alleen gezien voor het werk dat ze doet en de visie die ze heeft. “Ik hoopte dat we met zijn allen op een niveau waren, waarin mensen die iets moois doen of goed bezig zijn daarvoor gezien worden. Niet voor hun achtergrond, huidskleur of seksuele geaardheid. Wanneer moslims in het nieuws zijn, word ik als hoofddoekdragende vrouw vaak gevraagd om hierover te spreken. Ik moet dan namens een hele community spreken, terwijl dat niet mijn rol is. Dat moeten we echt loslaten als maatschappij.”
Dit zorgt er ook voor dat islamitische stereotypes in stand worden gehouden. Iets wat Enaam ook merkt bij de vragen die ze krijgt wanneer ze spreekt over haar werk. “We associëren de islam, maar ook andere religie, te vaak met de cultuur die zich binnen landen, gemeenschappen en soms zelfs wijken plaatsvindt. Dat zijn echt twee verschillende dingen. Heel veel dingen die binnen die landen gebeuren mogen eigenlijk niet vanuit een islamitisch perspectief. Als we kijken naar Khadija bint Khuwaylid, de eerste vrouw van de profeet Mohammed, dan was dat een zakenvrouw die mega stoeten met goederen had en deze verhandelde. Dit was zij voor hun huwelijk en dit veranderde ook niet tijdens hun huwelijk. Haar positie als sterke vrouw was oké. Er zijn veel misconcepties die we binnen de westerse gemeenschap hebben over de islam. Als we daar dieper op ingaan, zie je dat dit gewoon samen gaat met het feminisme.”
Ze wil daarom ook niet langer gezien worden als Enaam mét hoofddoek, maar Enaam en de impact die ze creëert. “Ik wil gezien worden voor het werk dat ik doe en wat voor impact dat met zich meebrengt en niet mijn achtergrond of de hoofddoek die ik draag. Ik pleit voor zelfbeschikking op alle vlakken. Ook als het niet altijd overeenkomt met het beeld dat hierover heerst.”
Het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw is volgens haar veel meer dan het idee dat we hier als maatschappij over hebben. “De keuze van vrouwen om huismoeder te zijn of niet te werken is ook een vorm van zelfbeschikking. En zo ook met het dragen van een hoofddoek. Het feminisme waarvan we vinden dat het bevrijdend is, is soms erg beperkt en juist onderdrukkend op bepaalde vlakken. Daarom wil ik input van iedere vrouw die zich gehoord wil voelen en de positie van de vrouw wil bevorderen. Ik vertegenwoordig alle vrouwen. Dus ook de vrouwen met wie de maatschappij het niet altijd eens is met hun keuzes. Ik spreek in oktober de wereldleiders toe, dus laat mij weten wat je als vrouw anders wil zien. We doen dit samen met elkaar.”
Lees ookYoussra brengt een ode aan háár powervrouwen: 'Vrouwen zijn de ruggengraat van mijn cultuur'
