Manon ‘The Style Shrink’ Meijers adviseert lezers op stijlgebied in deze rubriek. Heb je zelf een vraag? Kom maar door.

Blote-armen-angst

Sinds kort heb ik een blote-armen-angst ontwikkeld. Ik vind dat ik er voor mijn leeftijd echt goed uitzie, maar vraag me af of ik het nog kan maken om mijn middelbare vel publiekelijk te tonen. Ben ik de tweede helft van mijn leven gedoemd tot lange mouwen of heb je een andere oplossing?

Wat is dat toch lé-lijk. En dan heb ik het niet over lellend vel op welke plek van je lichaam dan ook, maar over de onaardige gedachten en hardnekkige overtuigingen die we daarover hebben. We age- en bodyshamen ons een versuffing. Maatschappelijk worden we ons daar al een stuk bewuster van en woorden worden steeds strenger afgewogen. Toch lijkt dat in ons eigen hoofd nog lang niet altijd het geval. Zonder dat je je er bewust van bent, doe je er zelf ook aan mee. Je schrijft: ‘Ik vind dat ik er echt goed uitzie’ maar niet zonder de toevoeging: ‘VOOR MIJN LEEFTIJD’. Misschien deel je dit ‘compliment’ weleens uit: ‘Ben jij 50?! Maar dat zíe je helemaal niet!’ Aardig bedoeld, maar het levert geen constructieve bijdrage om los te komen van de schaamte die rondom ouder worden gecreëerd is. Veertig is ook niet het nieuwe dertig. We zijn niet in competitie. Niet met onszelf, niet met elkaar en niet met de generaties voor of achter ons.

In de loop der jaren hebben we onszelf en elkaar aangepraat en aangeleerd dat we ‘probleemgebieden’ hebben. Delen van ons lichaam die we maar beter kunnen verstoppen. Omdat die delen groter, kleiner, dikker, dunner, langer of niet onbelangrijk: ouder dan ‘de norm’ zijn. We hebben deze zogenaamde warzones de meest afgrijselijke namen gegeven: zadeltassen, lovehandles, no-thigh-gap (wanneer je dijen elkaar raken), een FUPA (Fat Upper Pussy Area, wanneer je een bolling hebt op je venusheuvel), een pannenkoekenreet voor als je billen plat zijn, bingo wings, wanneer de onderkant van je bovenarmen beweegt als je zwaait zoals jij beschrijft en ga zo maar door. De lijst is lang en ellendig.

Wat we styling technisch altijd hebben geleerd is dat je je ‘ugly parts’ zou moeten camoufleren en je ‘betere delen’ zou moeten accentueren. Niet alleen om te laten zien wat voor moois je in huis hebt, maar vooral om ervoor te zorgen dat ze de aandacht afleiden van je ‘probleemgebieden’. Zelfs iets positiefs leren we zo om te zetten in iets negatiefs. Dat voelt echt niet meer als een oplossing. Het enige antigif voor al deze narigheid, is meer diversiteit. Het helpt ons als we onszelf herkennen. Dat geeft zelfvertrouwen. Leuk, die paar 50-plussers op een catwalk of in een blad, maar laten we nog meer elkaars rolmodel worden. Heal the world, gooi die armen alsjeblieft bloot.

Weet dat je leeftijd, je rimpels en je vel verder niets anders aangeven dan de tijd dat je hier al op aarde doorbrengt. Net als je lengte, je gewicht en je maat is je leeftijd ook niets meer dan een nummer. Het is geen indicator van wat je capaciteiten zijn, van wat je waard bent of van de impact die je maakt. Besef je dat het verzetten tegen je leeftijd iets anders is dan verslonzen. Gun jezelf het beste. En misschien is dat ook wel het loslaten en doorbreken van de schoonheidsmythe. Als het je eerder gelukt is dan mij, dan hoop ik je tegen te mogen komen en van je te mogen leren. Zwaai je dan dus vooral een versuffing in die blote armen, alsjeblieft.

P.S.: Als bloot ineens een te grote stap is, begin dan met transparante mouwen. Een mooie lichaamsmake-up doet – voor vel van iedere leeftijd – ook wonderen en maakt dat je je wat aangekleder voelt.