Marjorie Holtus (38) liep als kind zware brandwonden op en is net begonnen met vloggen. Met die vlogs, wil ze anderen – die net als zij iets heftigs hebben meegemaakt – inspireren.
“Je kunt gewoon positief leven met een aandoening”, vertelt ze ons.
Lees ook
Kinderen in brandwondencentrum doen Beau ‘veel meer dan hij zelf zou willen’
“Als meisje van tien jaar speelde ik in een grote papiercontainer met twee vriendjes. Eén van ons had een aansteker bij zich en zette iets in brand, waardoor snel daarna die hele container in brand stond. Die jongens konden er uitkomen, maar het lukte mij niet omdat de container hoog was. Ik weet alles nog, ook toen ik in brand stond. Een buurtbewoner zag brandende kinderhanden boven de container zwaaien en heeft me eruit getrokken. Toen kwam de ambulance en leek het zo heftig te zijn dat het de vraag was of ik brandwondencentrum Beverwijk zou halen. Daar heb ik drie maanden gelegen. Ik werd ingepakt als een mummie en continu geopereerd. Ik herkende mezelf niet meer na het ongeval en moest daarom leren omgaan met mijn nieuwe uiterlijk.”
“Eigenlijk besef je als jong meisje helemaal niet hoe je eruitziet. Op mijn zestiende begon mijn uiterlijk pas een rol te spelen en werd ik onzeker. Ik dacht dat ik nooit een man en kinderen kon krijgen en voelde me enorm lelijk. In de loop der jaren heb ik 42 operaties gehad. In het begin zijn de operaties van noodzakelijke aard, want als je tien bent en gaat groeien, groeien de littekens niet mee. Daarna waren er cosmetische operaties om me een gezicht te geven. Ik kreeg weer ogen, wenkbrauwen en lippen. Pas toen ik wat ouder werd wist ik dat ik die littekens een plek moest geven. Bij de pakken neerzitten had geen zin. Het zal altijd zo blijven, dus ik moest het accepteren.”
“Ik voel me niet meer lelijk. Af en toe word ik voor het blok gezet als een kind op het schoolplein zegt dat ik eng ben. Dan moet ik schakelen en nadenken over hoe ik moet reageren. Ik vind het alleen maar goed om aan te geven dat ze niet met vuur moeten spelen. Laatst haalde ik bloemen en zei de bloemist tegen me: ‘Ik vind het zó knap dat je over straat durft!’ Dan denk ik: je hebt geen idee wat je zegt. Mensen roepen niets maar stoten elkaar aan en staren naar me. Ik ben gelukkig erg positief aangelegd, ze krijgen me niet klein. Als kind ben ik ieder jaar op vakantie geweest naar een vakantieweek met kinderen die ook brandwonden hebben. Dit werd georganiseerd door de Brandwonden Stichting. Daar leerde ik positief te leven met mijn nieuwe uiterlijk.”
“Ik wil graag mensen inspireren die net als ik iets meemaken in hun leven, maar het er niet bij laten zitten. Durf naar buiten te gaan, het hebben van littekens of een andere aandoening moet je niet tegenhouden. In mijn vlogs laat ik zien dat je gewoon positief kunt leven met een aandoening. Ik werk inmiddels zelfs bij de Nederlandse Brandwonden Stichting waar ik activiteiten organiseer. Als je in je slachtofferrol blijft hangen, bereik je niets. Tegenwoordig heb ik een fantastische man en drie geweldige kinderen. Alles is uiteindelijk goed uitgepakt, ik heb precies gekregen wat ik wilde.”
Start je dag met een verse dosis nieuws in je mailbox – geselecteerd door de redactie van LINDAnieuws. Schrijf je hier in voor de ochtendnieuwsbrief.
