In LINDA. 167 stond een indrukwekkende portretgalerij van kinderen bij wie kanker is geconstateerd. Eén van hen is Emma (4). Wij volgen haar op LINDAnieuws.
Elke drie weken bellen we met Emma’s moeder, Marjolein Krijnen (36).
Emma's moeder Marjolein: 'Soms vraagt ze: 'Mama, ben ik nog steeds ziek?''
Koorts
Vorige keer vertelde Marjolein dat de herfst ‘altijd een spannende periode’ voor het gezin is, omdat veel kinderen dan een griepje of verkoudheid oplopen – en voor Emma kan het ingrijpende gevolgen hebben als zij zo’n infectie oppikt. Onlangs was het raak: Emma had verhoging. “Die was eerst minimaal, dus toen moesten we het even afwachten. Maar zodra Emma 38,3 graden koorts had, namen we contact op met het Prinses Máxima Centrum in Utrecht, waar Emma behandeld wordt.”
Lage weerstand?
Daarna ging alles snel. “Het ziekenhuis in Utrecht, waar Emma eens in de drie weken naartoe moet, wilde dat wij meteen naar het shared care-ziekenhuis in Breda gingen. Daar aangekomen was Emma’s temperatuur al 39,1 graden. Haar bloed werd afgenomen om te kijken of ze genoeg reserves had om de infectie te bestrijden. Als ze niet te laag in haar weerstand zit, durven de artsen de verkoudheid af te wachten – en dat was nu gelukkig het geval”, vertelt Marjolein. “Toen mochten we weer naar huis, en kon Emma gewoon paracetamol nemen.”
Lees ook
Emma’s moeder Marjolein: ‘Nu ze haartjes heeft, vindt Emma zichzelf weer mooi’
De andere optie
Als haar weerstand te laag was geweest, was het heel anders gegaan: dan had Emma 72 uur in het ziekenhuis opgenomen moeten worden, geïsoleerd van andere patiënten, en had ze antibiotica via een infuus toegediend gekregen om haar te helpen de infectie de baas te worden. Nu waren Marjolein, haar man en Emma om drie uur ’s nachts weer thuis. “Ik was de dag erna vrij, dus mijn man kon gewoon gaan werken. Emma is een dag thuis gebleven. Gelukkig zakte de koorts al snel. ’s Nachts heb ik bij Emma geslapen; zo nu en dan werd ik wakker en nam ik haar temperatuur op.”
‘Het kan met de dag omslaan’
“Bij dit soort situaties word je wel weer met je neus op de feiten gedrukt”, zegt Marjolein. “Omdat het zo goed met haar gaat, vergeet je soms dat Emma ziek is. Maar nu gebeurt één ding en draait alles ineens helemaal om. Niks doet er dan meer toe, behalve Emma’s gezondheid. Ineens besef je weer: het kan met de dag omslaan.”
‘Ze lijkt ‘beter”
Ook mensen uit Marjoleins omgeving vergeten soms dat Emma nog ziek is. “Dan vragen ze: ‘Moet je eigenlijk nog steeds met haar naar het ziekenhuis?’ Ze zijn dan verbaasd om te horen dat Emma elke dag thuis chemo krijgt en wekelijks in het ziekenhuis een grotere dosis. Want ja: ze gaat naar school, ze speelt met vriendjes, is een vrolijke kleuter. Voor de buitenwereld zijn we ‘beter’.”
‘Ben ik nog steeds ziek?’
En voor Emma zelf is dat ook soms zo. “‘Mama, ben ik nog steeds ziek?’, vraagt ze dan. ‘Want ik krijg al weken geen cadeautjes meer.’ En dat is prima, denk ik, want zo wordt ze niet continu herinnerd aan haar ziekte. Maar zo is het dus wel: dat leukemie zo ver naar de achtergrond is gegaan, dat we het soms bijna vergeten.”
LEES OOK DE VOORGAANDE ARTIKELEN:
Emma’s moeder Marjolein: ‘Nu ze haartjes heeft, vindt Emma zichzelf weer mooi’
Emma’s moeder over eerste schooldag: ‘Zij ging lachend naar school en ik huilend naar huis’
Emma’s eerste schooldag komt eraan: ‘De dag erna heeft ze haar chemo’
Moeder Emma: ‘Dat we op vakantie konden, was een jaar geleden ondenkbaar’
Precies een jaar na haar diagnose mocht Emma naar Disneyland: ‘Naast vreugde ook tranen’
Moeder Marjolein: ‘Emma heeft al meer haartjes dan toen ze in LINDA. stond’
