Dominique van Vliet (56) speelt van 1995 tot en met 2004 de rol van Ellen Evenhuis in de populaire soapserie Onderweg Naar Morgen. In onze rubriek Soapies van toen blikt de actrice terug op de televisiejaren van weleer.
Ellen heeft op z’n zachtst gezegd een veelbewogen leven. Zo raakt ze verslaafd aan alcohol, moet ze met lede ogen toekijken hoe haar woonboot in vlammen opgaat (waarbij haar zusje Lara Evenhuis om het leven komt) en beleeft ze heel wat affaires.
Dominique woont (voordat ze aan haar grote televisieavontuur begint) in Antwerpen waar ze studeert aan de Kleinkunst Academie. Het is 1995, ze is 26 jaar en acteren is haar grote droom. “Ik speelde en werkte destijds in het theater. Maar eigenlijk wilde ik terug naar Nederland en toen zag ik een oproep van het castingbureau voor een auditie. Dat ging dus om de rol van Ellen in Onderweg Naar Morgen. Kort daarna had ik de rol.”
Wel moet ze groeien in haar rol, vertelt ze aan LINDA., want acteren voor televisie is toch iets heel anders “Ik had echt geen idee hoe het werkte. In het theater speel je heel groot – je wil tenslotte ook de achterste rijen bereiken. Voor televisie is het juist klein acteren, terwijl er drie camera’s op je neus staan. Technisch gezien een wereld van verschil.”
Als Dominique begint bij Onderweg naar Morgen, kent ze de serie niet. “Ik woonde in België en keek geen televisie, dus die hele soap was nieuw voor mij. De serie liep al een jaar toen ik erin kwam, ik had geen idee hoe het mijn leven zou veranderen. De opnames waren voor de zomer, maar de soap werd pas daarna uitgezonden. Collega’s die er al langer zaten, zeiden: ‘Geniet nog maar van je rustige zomer, want dit is de laatste.’ En dat bleek helemaal waar.”
De eerste dag op de set vindt ze ontzettend spannend. “Ik had nog nooit voor televisie gewerkt. De sets waren zo klein en het voelde alsof er wel zesentachtig (een beetje overdreven) camera’s op me stonden. Er liepen ook ontzettend veel mensen rond: cameramensen, licht- en geluidstechnici, een runner, een assistent-opnameleider. Ik wist nog niets van deze wereld.”
Ook de dynamiek op de set is haar nog vreemd. “Blijkbaar lunchten de acteurs altijd met elkaar en de mensen van de techniek met hun eigen team. Op mijn eerste dag schoof ik per ongeluk aan bij de techniekploeg. Ze waren natuurlijk heel aardig, maar ja, zij spraken vooral over hun werk, wat toch heel anders was dan het acteren. En dan was er ook nog een heerlijke lunch geregeld, terwijl ik mijn eigen gesmeerde bammetjes bij me had. Het is een wonder dat ik niet in huilen uitbarstte, zo spannend vond ik het allemaal.”
Annemieke Verdoorn speelde Joyce Couwenberg in 'Onderweg Naar Morgen': 'Ik kreeg een miskraam een paar dagen voordat ik moest spelen dat ik een miskraam kreeg'
Er komen verschillende verhaallijnen op haar af en de eerste is meteen een heftige: die van een sm-dominator. “Dat was wel even schrikken. Ik moest een leren slip aan, een leren bh, en ik had een zweep. En dan moest ik ook nog met een oudere acteur in bed. Dat vond ik echt heel eng. Ik hoopte vooral dat mijn vader niet zou kijken. Ik kom uit zo’n typisch VPRO-gezin, en mijn vader vond die soap vreselijk.
Even later stond ik ook nog op de cover van de Veronica Gids met mijn blouse halfopen terwijl ik mijn borsten vasthield. Mijn kennissen vonden het heel gaaf, maar mijn vader had er iets meer moeite mee. Tegelijkertijd was hij ook trots op me.”
Van alle verhaallijnen vindt Dominique die waarbij Ellen verslaafd is aan alcohol het leukst om te spelen. “Grappig genoeg drink ik zelf helemaal geen alcohol, ik vind het gewoon niet lekker. Ik heb het wel eens geprobeerd, maar het smaakt me echt niet. Mensen zeggen vaak dat je het moet leren drinken, maar daar heb ik geen zin in. Wel ben ik vaak op feestjes geweest, dus ik heb goed kunnen observeren hoe mensen zich gedragen als ze dronken zijn.
Ik had ook een verhaallijn waarin ik een ivf-behandeling kreeg en de verkeerde eicellen waren teruggeplaatst. Echt zo’n typische soap, hè? Of die waarin ik moest omgaan met een lastige schoonmoeder. Dat vond ik ook heerlijk om te spelen.”
Maar liefst acht jaar lang speelt Dominique in de soap. Ze woont en werkt in Amsterdam, heeft er vriendinnen en gaat naar alle feestjes. Ook ontmoet ze er haar huidige man, Pim Vosmaer. “We speelden collega’s en kregen later echt een relatie. Niet ideaal, want hij was nog getrouwd. Op de set vonden ze het leuk, behalve zijn vrouw natuurlijk. Dat verdiende geen schoonheidsprijs, maar bijna dertig jaar later zijn we nog steeds samen. Geen kortstondige fling dus.”
Ook de roddelpers smult ervan en staat zelfs bij haar thuis te wachten. “Ik had een geheim nummer, toch wisten ze dat te achterhalen. Dan zeiden ze: ‘Of wij brengen het, of jij doet het zelf.’ Dus vertelde ik het zelf, maar ze gaven er altijd een smeuïge draai aan. Ach, je leert ermee omgaan. Ik was even voer voor de roddelpers, en een paar dagen later lag het weer in de kattenbak.”
Zodra de oud-soapie op televisie verschijnt, breekt – zoals haar collega’s al voorspellen – de gekte los. Fans horen daar natuurlijk ook bij. “Tijdens de verhaallijn waarin ik een alcoholist speelde, kreeg ik zelfs flessen wijn cadeau, want daar hield mijn personage zo van. Ook stonden er vaak meisjes bij de uitgang van de set om een handtekening te vragen, en die gaf ik altijd. Het was iets magisch voor hen. In Amsterdam kon ik nog wel rondlopen, maar hoe kleiner het dorp, hoe vaker ik werd aangesproken en herkend.”
Ze zet haar bekendheid destijds ook op een positieve manier in. “Ik had best wat vrije tijd en het werk betaalde lekker, dus ik wilde iets goeds doen. Zo kwam ik terecht bij Emma-TV van het Emma Kinderziekenhuis, waar we televisie maakten voor zieke kinderen. Dat was heel bijzonder om te doen. Soms nam ik kinderen zelfs mee naar de set, gewoon om ze een leuke dag te bezorgen en een lach op hun gezicht te zien. Zo kon ik ze blij maken.”
In 2004 wordt ze bij de uitvoerend producent geroepen voor een gesprek. “Normaal bespraken we de verhaallijn of eventuele vragen, dit keer kreeg ik een andere boodschap. Hij zei: ‘Dominique, het stopt hier voor jou.’ Het voelde alsof het uitgemaakt werd. Onderweg naar Morgen was mijn leven. Ik wist wel dat ik er te lang was blijven hangen, maar alles in mijn leven draaide om de soap: de sociale evenementen, mijn vriendinnen – alles. Ineens hoorde ik er niet meer bij. Het was verschrikkelijk. Ik was er helemaal kapot van. Nu begrijp ik het wel. Af en toe moet er een frisse wind doorheen.”
Samen met zo’n vijf andere soapies wordt ze uit de serie geschreven. “Na mij kwam een nieuwe lichting met jonge mensen, zoals Yolanthe Cabau van Kasbergen.”
Een dramatische sterfscène blijft uit; in plaats daarvan emigreert ze naar Frankrijk. Na haar laatste scène volgt een groot afscheidsfeest. “Het was fantastisch, iedereen was erbij, zelfs mijn moeder was uitgenodigd.” Zes jaar later wordt de soap stopgezet vanwege teruglopende kijkcijfers.
Na haar avontuur bij Onderweg naar Morgen solliciteert ze voor de musical Mamma Mia en is ze lange tijd in deze productie te zien. Als ze zwanger raakt van een tweeling en naar Den Haag verhuist, komt haar carrière tot stilstand.
“Ineens had ik een heel ander leven. Zat ik op een kleedje thuis met mijn twee kinderen. Dat was best pittig.” Ze doet nog twee theatershows, maar beseft dan: “Als ik dit blijf doen, kan ik zes van de zeven avonden mijn eigen kinderen niet naar bed brengen. Ik wilde zo graag moeder worden, wie zou er dan voor ze zorgen?”
Ingeborg Wieten speelde Suzanne Balk in 'GTST': 'Terugkeren? Dat zou ik leuk vinden nu mijn kinderen zijn uitgevlogen'
In die tijd overlijdt haar tante, het zusje van haar vader met het syndroom van Down. “Zij was een enorme fan van BZN, maar op haar uitvaart werd die muziek helemaal niet gedraaid. Dat kon anders, dacht ik. En toen besloot ik: ik word uitvaartbegeleider.” Ze volgt een opleiding en begint daarna voor zichzelf.
“Het is een enorm spannend vak. Je kunt het maar één keer doen, zo’n uitvaart. Het heeft ook veel raakvlakken met theater, het is ook een soort voorstelling, over het echte leven. Eigenlijk is het elke keer een première, maar dan zonder repetitie.”
Haar kinderen Keetje en Juul (18) zijn inmiddels volwassen. Haar zoon, zo vat ze samen, is vooral stout, grappig en lief. “Hij wil vooral niet naar school en droomt ervan rapper te worden. Hij deed mee aan een talentenjacht en is nu opgepikt door het platenlabel van Sony dat hem willen begeleiden. Hij heeft zeker talent, maar is tegelijkertijd een ongeleid projectiel zonder focus. Echt een kind van deze tijd.
Mijn dochter zit op het grafisch lyceum, maar heeft een pittige jeugd gehad. Toen ze tien was, kreeg ze kanker, wat tot haar veertiende duurde. Ze onderging veel bestralingen en operaties, en uiteindelijk is haar been geamputeerd. Ze is zo positief en sterk. Nu gaat het gelukkig heel goed. In april is ze nog met een vriendin, van wie ook een been geamputeerd is, naar Thailand gegaan. Het helpt toch om samen je prothese af te doen en te gaan zwemmen.”
Voor Dominique is het een heftige tijd. “In mijn werk als uitvaartbegeleider krijg ik vaak te maken met mensen die overlijden aan kanker, dus ik was al veel met de ziekte bezig. En dan heb je ineens zelf een kind met kanker, maar een mens kan zoveel aan. In al die ellende komen er ook mooie dingen op je pad. Zo skiet mijn dochter nu, nadat ze in contact kwam met een organisatie die op reis gaat met kinderen die een been missen. Er is een hele wereld die je pas leert kennen als je ermee te maken krijgt.”
Rick Engelkes blikt terug op 'GTST'-huwelijk met Frédérique Huydts: 'Haar dood was heel moeilijk voor mij'
Zien we haar ooit nog terug op televisie? Het lijkt onwaarschijnlijk, heimwee naar acteren heeft ze niet. “Raar, hè? Vanaf dat ik klein was, wilde ik niets liever dan acteren en zingen. Ik deed er alles aan om bij de Kleinkunst Academie te komen. Ik heb geacteerd en gepresenteerd, en toen het voorbij was, miste ik het totaal niet.”
Ook het feit dat tegenwoordig alles wat je doet zichtbaar moet zijn op sociale media, spreekt haar niet aan. “Dat past helemaal niet bij me. Ik zou er doodongelukkig van worden. Ik heb zelf geen sociale media en moet er niet aan denken dat ik alles wat ik doe op Instagram zou moeten posten, alleen maar om relevant te blijven. Natuurlijk levert het veel op, maar het is gewoon niks voor mij.”
Hoewel het acteren er voorlopig niet meer in zit, zou ze voor een reüniespecial een uitzondering maken. “Dat zou ik wel doen, vooral omdat ik zoveel goede herinneringen heb aan die tijd. We hadden echt een fijne sfeer op de set, ik heb me daar nooit onveilig gevoeld. Dus als ze me vragen, zou ik daar zeker voor openstaan.”
Misschien zelfs des te meer, omdat ze nog steeds contact heeft met haar soapvriendinnen, Annemieke Verdoorn (Joyce), Bettina Berger (Renee) en Wendy Brouwers (Margot). “We deelden een kleedkamer en zagen elkaar regelmatig naakt, dat schept toch een band. We kenden elkaar door en door. Inmiddels woont Annemieke in Australië en Bettina in Antwerpen, maar we komen nog steeds ieder jaar samen. Toevallig hebben we elkaar onlangs weer gezien.”
Wat Dominique nog graag wil meegeven, is dat ze door haar rol in Onderweg naar Morgen onbedoeld mensen heeft kunnen helpen. “Ja, dat is zo leuk om te vertellen. Laatst was ik in een verzorgingstehuis, waar een verzorgster van Afrikaanse afkomst naar me toe kwam en zei: ‘Door jou heb ik Nederlands geleerd.’ Dat vind ik zo gaaf. Ik hoor het zelfs vaker van allochtone vrouwen. Het is prachtig om mensen te helpen, en nu heb ik dat gedaan zonder het te weten. Dat vind ik bijzonder.”
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Gepke Witteveen (Desirée van Cloppenburg) had veel moeite met het abrupte einde van ‘Goudkust’: ‘Moest maanden afkicken’
Dit artikel verscheen eerder op LINDA.nl.
