In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Annette haar vriend Marcel, een echte levensgenieter.
Geschreven door Annette Both ter nagedachtenis aan haar vriend Marcel van Rooijen (12-10-1966 – 19-11-2010).
Na bijna elf jaar gaat er nog steeds geen dag voorbij dat wij niet aan jou denken of over jou praten. De pret die je uitstraalde en je warme persoonlijkheid. Je was een levensgenieter en een topvader. Je stond altijd bijzonder vrolijk in het leven. De sluimerende ziekte die telkens de kop op stak, maar ook telkens weer werd behandeld, was voor jou geen reden om negatief te zijn. Pluk de dag en geniet van het leven. Dat deed jij volop.
Het blijft bijzonder om te mogen meemaken dat nog steeds veel mensen aan je denken, uitspreken hoe bijzonder jij was en hoe ze zich dat nog herinneren. Jouw afscheid was er een om van te dromen. Je zou een grote glimlach op je gezicht hebben gehad als je zag hoe jouw voetbalelftallen, waar je trainer van was, afscheid van je namen.
Het leven zonder jou was, vooral in het begin, vallen en opstaan. “Word weer gelukkig en zorg goed voor de jongens”, gaf jij me mee. Best een moeilijke opgave. Alleenstaande moeder zijn is geen makkie, kan ik je zeggen. Dat geluk heb ik zeker gevonden. Dicht bij huis, dankzij de relatie die ik nu heb met Rob, jouw vriend. Jij wilde dat ik weer gelukkig zou zijn, maar dat kon niet iedereen waarderen. Daardoor waren de eerste jaren heel verwarrend.
Tijd heelt niet alle wonden. Maar ik kan wel zeggen dat het nu echt super gaat met mij en jouw mooie jongens. En die basis heb jij gelegd. Bij vele beslissingen denk ik vaak hoe jij daarover zou hebben gedacht. En dan weet ik ook vaak het antwoord wel.
Op één van jouw rouwadvertenties stond: ‘Eerst de zon en dan de regen’. Een wijsheid die ik altijd bij me draag. Gemis zorgt er ook voor dat je van mooie dingen extra kunt genieten. Bedankt voor de wijsheden die we hebben gekregen en alle mooie herinneringen die we elke dag met ons meedragen.
Carla herdenkt haar zus Ellen: 'We hadden de slappe lach toen we samen op de uitslaapkamer lagen'
