Wat is geluk, vraag ik mij af. Nog even rechtdoor en dan rechtsaf. Ik loop op straat na best een aardige date. Alleen was niet alles even handig.
Zij woont ver weg, is pas net gescheiden en blijkt van Oktoberfesten te houden. Ik woon helemaal niet ver weg van waar ik wil wonen. Zij wel: in Zoetermeer. Dat vind ik ver. Want stel nou dat elk licht op groen stond? Ik zou best in Zoetermeer willen wonen (bij wijze van spreken!) als dit de vrouw van mijn leven betrof. En het was best gezellig, maar dat betrof het bij lange na niet. Dus daarom is Zoetermeer fakking ver. Snap je die redenering?
Komt bij: ik ben niet net pas gescheiden. Als ik dit schrijf, ben ik alweer door de vijf jaar heen. Maar wat nog veel belangrijker is dan ver weg wonen of net pas gescheiden zijn is: ik heb niéts met Oktoberfesten. Ik haat ze zelfs, denk ik. De lallende gemütlichkeit die het midden houdt tussen carnaval en een bijeenkomst van The Village People die de memo niet gekregen hebben en allemaal arriveren in hetzelfde leren pakje. En dan óók nog die oer-Germaanse baggerhoempa erbij.
'Monogamie sterft niet uit, ik heb namelijk vriendelijk bedankt, ik ben verdomme geen bijzettafeltje'
Ik vind grote blonde vrouwen die tien literpullen bier tegelijk kunnen tillen ook verre van opwindend. Voor heel veel heteroseksuele mannen van mijn generatie schijnt ’t een soort droombeeld te zijn: hoogblonde vrouw in lederhose die om het kwartier een aquarium bier voor je neus plant, terwijl ze een enorme bos sauerkraut heeft waar je vrijuit van mag knabbelen. En nu vraag jij je natuurlijk af hoe ik dit allemaal weet? Nou, van die date! Foto’s erbij en alles, hele reportage kreeg ik te zien. En dat ik wel een keer mee mocht als ik wilde. Zij zat al maanden vooruit te plannen, terwijl ik nog was bij: kan ik het maken om na die tweede cappuccino m’n biezen al te pakken?
Je moet geluk hebben bij daten. Soms is er net één flag te red voor je. Dat geldt voor iedereen, ook voor de dames die míj́ geloot hadden in de Tinder Tombola. Dames die een veel te veel pratende, wild podcastende, hardop denkende gek aantroffen op hun eerste ontmoeting. Ik gaf ze mij te doen! Ik ben er bijvoorbeeld eentje die meteen over zijn liefde voor Prince begint, wat in de ogen van veel vrouwen nog steeds een kleine viezerik in jarretelles is. Met gore funk-hoempa waar zíj́ dan weer niks mee kunnen omdat ze van de Germaanse hoempa zijn. Daar ga je al.
'Confronterend dat er blijkbaar niets is veranderd, nog steeds zoek ik contact met vrouwen en betaal ik daarvoor'
Sommige vrouwen waarmee ik afsprak, zullen ook vast gedacht hebben: die Kasper is toch grijzer en kleiner dan ik dacht… Ja, je moet een beetje geluk met elkaar hebben, maar OKTOBERFESTEN, seriously?! Het zou kunnen dat ik nu mensen kwets, want ik realiseer mij dat ik uitsluit en polariseer. Dates die er andere gedachten, eet- en drinkgewoonten, kleding-, seksuele, of politieke voorkeuren op na houden, zie ik niet als mijn gelijke. In die zin lijk ik op Donald Trump als ik date. Die realisatie komt als een schok, want kijk maar: ik selecteer eerst op uiterlijk, deporteer dan alles wat mij niet aanstaat hard naar links, noem vervolgens plekken waar we wandelen of zwemmen anders dan ze heten, ik erken geen andere gender dan vrouw in mijn tijdlijn en schrijf tijdens de eerste ontmoeting alle eeuwenoude gebruiken en tradities van mijn date al af. Alleen omdat IK er niet mee om kan gaan. Als je veel datet, ontstaat het immense gevaar dat je gaat denken dat je beter bent dan de rest. Je moet dus voorál geluk hebben dat je dat op tijd voelt gebeuren en even afstand neemt van jezelf.
'Er had gezoend kunnen worden, maar dat doe ik eigenlijk nooit bij een eerste ontmoeting'
