Het geheim van een goed huisfeestje zit hem over het algemeen in de keuken. Het grote gezellige gebeuren start nooit daar, maar op de één of andere manier blijkt het na verloop van tijd de beste plek om te vertoeven.
Een waarheid als een koe: alle leuke mensen zijn altijd daar te vinden.
Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik het ook begrijp. Je staat dicht bij de ijskast voor een nieuwe versnapering, de ruimte is vaak beperkt. Daarom is het al snel gezellig druk en het is de beste plek voor de nieuwste roddels. Vooral over de mensen die zich buiten de keuken bevinden.
Wanneer het feestgedruis in de eerder genoemde keuken precies aanvangt, daar zijn geen regels of vaste tijden voor. Het is net als vroeger, want ik kom er tegenwoordig nooit meer, in de discotheek. In mijn geval spreken we over La Baraque in Zevenhuizen.
Niemand ging als eerste de dansvloer op, dat deed je niet, iedereen stond vanaf de zijlijn te kijken. En dan ineens, meestal rond middernacht, stroomde in enkele minuten de hele vloer vol, alsof het afgesproken werk was. Zo is het ook met de keuken tijdens een feestje. Maar dan gelukkig zonder mijn onhandige dansmoves.
Braaf begon ik de avond in de woonkamer, alwaar de vriend van een vriendin van mijn vrouw me alles vertelde over zijn nieuwe ijskast. Ik wist niet dat dat een gespreksonderwerp kon zijn, maar hij wist er zeker tien minuten mee te vullen. Het ding had, naast allerhande foefjes, de fantastische functie om zelf boodschappen te kunnen bestellen! Hij vond dat we inmiddels in de toekomst leven. Ik vond het vooral heel treurig dan een man van eind dertig zo opgewonden kan raken van het aanschaffen van een nieuw witgoedapparaat.
Onder de smoes van ‘even moeten plassen’ maakte ik me snel uit de voeten. Bij het passeren van de plek waar eten doorgaans wordt bereid zag ik dat het bal aldaar geopend was. De wc, daar hoefde ik toch al niet heen en ik liep naar binnen. De rest van de avond zou ik hier staan.
Er passeerden allerhande gesprekken de revue, veelal over de verschillen tussen man en vrouw. Waarom de aanwezige vrouwen eerst opruimen alvorens de schoonmaker langs kan komen. Over het voordeel van niet hoeven te bevallen en wel staand kunnen plassen. En dat mannen nooit hun buik hoeven in te houden.
Dat laatste ging me te ver. De hele dag span ik mijn buikspieren aan ten einde er atletisch uit te zien. Geloof mij lieve lezers, wij mannen houden minstens net zo veel ons overtollige vet in als jullie. We zijn alleen te schijterig om er voor uit te komen. Jullie zijn niet alleen.
De ijskastkoning had kennelijk in de woonkamer niemand meer om mee te praten over zijn nieuwere aanwinst en voegde zich bij de mensen in de keuken. Mijn teken om te gaan. Om half twee in de nacht kwam ik thuis, gooide mijn broeksknoop los, zette mijn buik uit en slaakte een diepe zucht van verlichting.
'De tuin lag vol kots, bierflesjes en bloed'
