Zelfs als er een algemeen verbod geldt, zoals vorig jaar, liggen er op Nieuwjaarsdag nog 773 vuurwerkslachtoffers in het ziekenhuis. Hoeveel zullen het er dit jaar zijn? Het gaat vaak om toevallige voorbijgangers en omstanders. Zoals de 12-jarige jongen die vorig jaar om het leven kwam nadat een man uit de wijk een slechte klaphamer ontstak. Je zal die troep maar verkopen of afvuren. Wie wil dat op zijn geweten hebben?
Ik kan er met de pet niet bij. “Het is gewoon een traditie, een gebruik”, zegt Sjaak, een vriend van me die pro vuurwerk is. Een traditie is het zeker niet, eerder een gebruik. ‘Pas in de jaren 60 en 70 van de twintigste eeuw ontstond de gewoonte tijdens de jaarwisseling zelf vuurwerk af te steken. Waarschijnlijk namen oud-Indiëgangers en migranten het ritueel mee. Veel van hen vestigen zich in Den Haag, waar in eerste instantie met name straatschoffies het gebruik oppikken’, lees ik op een NOS-pagina.
Dat het bizar is dat we onze kinderen allerlei vuurwerk laten afsteken, besef je pas als je op andere plekken op de wereld een jaarwisseling viert. Als er al vuurwerk is, is dat hoogstens een mini-show ergens buitenaf, op een veilige plek. Zeker niet in een woonwijk.
Laten we het verbieden en iedereen die het alsnog afsteekt een boete van minimaal 260 euro geven, dat is wat je nu betaalt wanneer je door rood rijdt. Ook een bewuste keuze en daarmee loop je het risico andermans kinderen en toevallige voorbijgangers pijn te doen.
Je doet vooral eigenaren van huisdieren, en dat zijn er miljoenen, een groot plezier met een verbod. Hoeveel honden rennen er vannacht weer met de staart tussen de poten vandoor tijdens de jaarwisseling? Moeten we ze dan maar dagenlang massaal aanlijnen of in de tuin laten schijten zodra de buurjochies hun Chinese matten uitrollen? Het is niet dat het bij een paar uurtjes blijft, dat gedonder.
Als we tradities en gebruiken als Sinterklaas onder de loep nemen en aanpassen aan de huidige maatstaven, dan kan dat ook met vuurwerk. Hoezo is dat wél van deze tijd? Welk nut dient het? Afgezien van de kilo’s troep en de gezondheidsrisico’s die het oplevert vind ik het een asociaal gebruik. Sjaak spaart het hele jaar voor tig dozen speciaal geïmporteerd vuurwerk, dat hij in december samen met zijn zoon afsteekt. Moet hij lekker zelf weten, zou je denken. Maar wat als ik daardoor m’n katten niet meer naar buiten doe, de hond niet los kan laten lopen in het park waar het gewoon toegestaan is, en de teckel van een collega aan rustgevende medicijnen moet?
Culturele veranderingen en het schuiven in tradities gaan altijd gepaard met weerstand en groeipijnen. We hebben inmiddels roetveegpieten, dat proces ging niet zonder slag of stoot. Laten we vuurwerk per direct landelijk verbieden. Niet alleen ter bescherming van tere kinderhandjes en tienerogen, ook voor het welzijn van onze geliefde huisdieren.
'Mijn ex is overleden maar ik vind hem nog altijd, lachend, terug op WhatsApp'
