Sinterklaas zit er weer op. De suikeroverdosis zit nog hoog. De nét vals gezongen liedjes dreunen nog na in m’n oren. Een beetje daas zit ik op de bank terwijl ik mijn ogen door de met inpakpapier bezaaide woonkamer laat gaan, waar mijn dochter een paar uur eerder nog buiten zichzelf van opwinding in had rond gesprongen.

Er was een huiskamer gevuld met familie geweest. Een harde klop op het raam. Een briefje op de mat met daarop de boodschap ‘kijk in de schuur’, waarna een chaotisch tafereel volgde dat het midden hield tussen pure blijdschap en blinde paniek.