Sofie (40) zit samen met haar man Dick (45) en dochters Annabelle (9) en Justine (6) in thuisquarantaine, ze zijn besmet met het coronavirus. Voor LINDA.nl houdt ze een dagboek bij van hun weken in isolatie.
‘Van de nood een deugd makend: de oudste blijkt prima bedden op te kunnen maken.’
Lees ook
Sofie’s dagboek dag 13: ‘Na corona voelen we ons thuis’
Een onwerkelijk idee dat wij al twee weken ons huis niet hebben verlaten. Ik merk aan mijn man dat de muren een beetje op hem af beginnen te komen. Terwijl hij normaal het liefste thuisblijft, wil hij nu ‘gewoon lopen op straat’ zoals hij zelf zegt. Hij wil naar zijn vrienden en op bezoek bij zijn moeder. Hij wil naar het theater, de winkel en het café. Zelf ben ik nog te slap om echt last te hebben van het thuiszitten. Ik concentreer me op het lesgeven aan de kinderen en het koken, de rest laat ik voor wat het is.
De bende in de huiskamer begint draconische vormen aan te nemen, met vier mensen die de hele dag binnen zitten, van wie er twee elke dag pakjes met speelgoed opgestuurd krijgen. Een van de pakjes is een verrassingspakket, waardoor de jongste elke avond graag zo snel mogelijk wil slapen, zodat ze ’s ochtends eerder haar verrassing kan openmaken. Ik bedenk dat ik, als ik straks weer opgeknapt ben, waarschijnlijk meer dan genoeg tijd heb om alles op te ruimen.
Lees ook
Sofie’s dagboek dag 12: ‘Eerste immune personen van Nederland’
De scholen zullen dan nog steeds gesloten zijn en ik zit, als zelfstandig adviseur in het onderwijs, nog wel even zonder werk. Van de nood een deugd makend zet ik de meiden ook aan extra huishoudelijke werkzaamheden. De oudste blijkt prima bedden op te kunnen maken.
De kinderen vermaken zich nog steeds verrassend goed. Met af en toe een uitbarsting hier of daar spelen ze zich een slag in de rondte. Blijkbaar heb je tijd en verveling nodig om echt tot spelen te komen. De dames hebben als nieuwste hobby het oude basketbalnet van opa ontdekt. Mijn man klust een stevig ophangpunt op een soort “ideale hoogte” voor een korte zesjarige een lange negenjarige en elke geslaagde dunk wordt feestelijk gevierd met een T-shirt over hun hoofd.
Aan het avondeten leggen we ze uit dat de soldaatjes in hun lichaam, die het virus moeten aanvallen, sterk worden van groenten en fruit. Het motiveert hopelijk om de enorme porties die wij op dit moment serveren op te eten. De jongste eet naast een groot bord wortelsalade ook twee porties “ straatvlees”. Ze doelt op het overheerlijke draadjesvlees dat onze vrienden hebben gebracht.
