Soms denk ik dat ik een gesloten bubbel leef waar alles aan me voorbij gaat. Zo kreeg ik gisteren het filmpje door van Katja Schuurman en Babette van Veen, die op de melodie van Ademnood een geinig liedje zingen over jongens op fatbikes die vrouwen op hun billen slaan.
Ik zocht het op en het blijkt iets van een kleine plaag te zijn; jongens op fatbikes die in het voorbijgaan aan vrouwenbillen zitten. In het Drentse Meppel werden er vijf minderjarigen voor opgepakt.
'Het is grafschennis, ik wens de dader eeuwige, hardnekkige eczeem toe'
Kwajongensstreken, maar wel van die vervelende. Ik denk dat er weinig zo boos makend is als vreemden die het recht nemen aan je te zitten zonder zich af te vragen of je daar wel op zit te wachten. Vroeger, héél vroeger toen ik nog jong was, overkwam het me regelmatig. Ik was toen nog te verlegen, durfde mannen niet toe te snauwen dat ze hun poten thuis moesten houden, en dus kropte ik de verontwaardiging op en bolde die soms op tot woede.
Mensen, mannen én vrouwen, moeten gewoon van je afblijven. Het klinkt logisch en vanzelfsprekend, maar legio mensen die het maar niet willen snappen en als gevolg daarvan kinderen ook niet.
De strijd om het vrouwenlichaam begint al vroeg. Vrouwen ongevraagd aanraken en ervandoor gaan, is niet alleen vernederend en intimiderend, maar ook ontregelend, omdat je daarmee een reactie, of een klap voor je kop, ontvlucht. Daarmee zeg je dat de vrouw van jou is, of ze wil of niet. Die fatbike doet het harde werk wel.
Een kort topje, blote benen, ronde billen in een strakke spijkerbroek, een hoofddoek of lang gewaad – het zijn geen uitnodigingen om bepoteld te worden. Zolang mannen dat niet begrijpen en kinderen dat in hun opvoeding niet ingepeperd krijgen, zullen er altijd mensen zijn die denken dat vrouwen publiek bezit zijn en hun kleding een knipoog is om eens wat dichterbij te komen.
Misschien moet het eens omgedraaid worden. Dappere vrouwen en meisjes die mannen lik op stuk geven. Dan snappen ze misschien dat het niet zo tof is en leren ze het wellicht af. Hand onder het kruis, met een bedenkelijk gezicht voelen en dan teleurgesteld doorlopen. Gewogen en te licht bevonden. Op alle vlakken.
'Een man die een vrouw op klaarlichte dag verkracht en mensen die niet ingrijpen, maar gaan filmen'
