Columnist Carol Rock (45) schrijft over wat haar opvalt in het nieuws. Deze week schrijft ze over haar eigen weg (vol hobbels) naar kinderen.

Columnist Carol over moeizaam zwanger raken: 'Elke maand begon met goede hoop'
Zoveelste babydroom
Langzaam open ik mijn ogen, nadat ik ben ontwaakt uit de zoveelste babydroom. Ik kijk recht in het TL-licht aan het systeemplafond boven mij. En ineens weet ik het weer. Ik ben in een ziekenhuis. Het is 16 februari 2006, na bijna vier jaar ben ik eindelijk moeder geworden. En deze keer is het geen droom!
Furie per direct gedoofd
Hoewel ik al jaren boos ben op Anne Hathaway vanwege The Devil Wears Prada (het boek is echt beter), heb ik zojuist besloten mijn furie per direct te doven. Gisteren maakte zij wereldkundig dat ze een tweede kindje verwacht. Maar het is vooral haar openhartigheid over de lange weg die zij moesten gaan om zwanger te raken, die mij raakte. Die weg was lang en zwaar en met deze bekentenis wil zij al die andere vrouwen een hart onder de riem steken.
Lees ook
Carol Rock over selfies en foto’s op historisch beladen plekken
Boer met kiespijn
Vrouwen als Anne had ik hard nodig in de jaren waarin al mijn vriendinnen hun blijde verwachting aankondigden en ik als een boer met kiespijn die blijdschap deelde. Maar mijn baarmoeder bleef leeg.
Meestal grapten we het weg
Al die onbeschofte vragen die ik kreeg over het uitblijven van de ultieme prestatie die ik als vrouw nog steeds niet had neergezet, waren trouwens net zo erg: “En wanneer komen de kinderen?” of “Jullie moeten wel iets beter je best doen hoor, haha!” Of er werd ‘subtiel’ geïnformeerd naar mijn leeftijd, dan zag ik hoe zij stilletjes uitrekenden of het al dan niet de hoogste tijd was om aan het nageslacht te beginnen. Meestal grapten we het weg, dan zeiden we dat we nog in de oefenfase zaten.
Heel veel zwangerschapstesten
In werkelijkheid wandelde ik maandelijks de wachtruimte van de afdeling fertiliteit binnen, waar de dokter controleerde of mijn eitjes al rijp waren. Praatte ik mezelf ’s avonds minutenlang moed in die lange naald weer in mijn buik te duwen, om mezelf met hormonen te injecteren. En moest ik weer een dom excuus verzinnen, waarom ik waarschijnlijk net niet om 9 uur op mijn werk kon zijn vanwege het zoveelste ziekenhuisbezoek. Elke maand begon vol goede hoop, maar eindigde wanneer ik met trillende handen de zoveelste zwangerschapstest oppakte waar alweer geen streepje op was verschenen.
Lees ook
Even je Ikea Family Card gebruiken voor een lijntje? Carol begrijpt het niet
Het lukte simpelweg niet
Bij baby nummer twee ging het niet anders, niemand had immers ook maar enig idee waar ik maandelijks doorheen ging. Totdat ik het zat was en een vage collega ten overstaan van iedereen duidelijk maakte dat we dolgraag wilden, maar het simpelweg niet lukte. De stilte die toen in die ruimte viel, stond in schril contrast met de enorme opluchting die ik voelde. Vanaf die dag ben ik altijd tegen iedereen openhartig geweest. En zo nam ik steeds een stukje brutaliteit van de vragers over en gaf hen mijn schaamte daarvoor terug.
Dankjulliewel
Dus dankjulliewel Anne Hathaway, Mariah Carey, Tyra Banks, Kim en Khloé Kardashian, Chrissy Teigen, Sarah Jessica Parker, Gabrielle Union en Nicole Kidman en nog vele anderen. En tegen al die andere vrouwen die zich momenteel door de pijnlijke en verdrietige babyduisternis proberen te slaan, wil ik zeggen: Je bent echt niet alleen!