Met LINDA.premium heb je altijd online toegang tot het magazine, extra interviews & winacties
BEKIJK HIER
Megan (30) leest voor haar gevoel alleen maar negatieve verhalen over tweelingen. Ondanks dat haar zwangerschap alles behalve makkelijk was, vindt zij het hebben van een tweeling juist fantastisch.
Voor de rubriek ‘Werpsterren’ heeft Megan, grafisch ontwerper, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Kelly’s grootste wens was moeder worden, maar haar grootste angst was zwanger zijn
“Mijn vriend Jasper (41) en ik hadden twee zoontjes, Joaquim (nu 4) en Valentín (nu 2,5), toen ik een jaar na de laatste bevalling opnieuw zwanger werd. Het was sneller dan verwacht, maar we waren er heel blij mee.”
“Toen bij de eerste echo bleek dat we een tweeling kregen, heb ik volgens mij 45 keer, op allerlei verschillende manieren, ‘O mijn god’ gezegd. Hoe gingen we dit doen? Na wat googelen kon ik geen een positief verhaal vinden. Als ik de verhalen op internet moest geloven, zou mijn leven ophouden. Jasper wilde altijd al een tweeling en door de leuke reacties van anderen werd ook ik steeds enthousiaster. Ik zie wel hoe het loopt, dacht ik, en ik besloot niet meer te googelen.”
Lees ook
Annemarie heeft zeven kinderen, maar vindt een tweeling het zwaarst: ‘Bijna onmenselijk’
“De tweeling bleek eeneiig en bij ons was het zo dat ieder een eigen vruchtzak had. Wel deelden ze de placenta. Dat betekent dat ze alle voeding en de bloedvaten die over de placenta lopen deelden, waardoor ik kans had op het Tweeling Transfusie Syndroom (TTS). Er werd in de gaten gehouden of de een niet meer voedsel of bloed zou krijgen dan de ander.”
“Na veertien weken zwangerschap bleek dat de ene baby meer vruchtwater had dan de ander: een beginnend stadium van TTS. In Leiden, de enige plek in Nederland waar ze TTS behandelen, werd besloten dat ik een operatie moest ondergaan. Dat was spannend, want de cijfers liegen er niet om: baby’s overleven TTS lang niet altijd. Toch probeerde ik zo rustig mogelijk te blijven. Het is zoals het is en stress is sowieso niet goed voor de baby’s.”
“Ik las goede dingen over de arts die me ging opereren en was vol vertrouwen op een goede afloop. Jasper en ik konden tijdens de operatie meekijken. Terwijl wij afgeleid raakten omdat we zagen dat we dochters kregen, laserden de artsen de gedeelde bloedvaten dicht, zodat ieder haar eigen bloedvaten kreeg.”
“De operatie was goed gegaan, maar we moesten een dag wachten om te zien of de baby’s het hadden overleefd. Het was een mega opluchting toen alles goed bleek. Vanaf dat moment was het aan mij om tot de bevalling de allerrustigste moeder ooit te zijn.”
“Bij dertig weken bleek dat het vlies dat tussen de baby’s in zat – waardoor ze in aparte vruchtzakken zaten – was gescheurd. Ook dat bracht weer risico’s met zich mee dus vanaf dat moment moest ik in het ziekenhuis blijven. Ik vond het heel naar om van Jasper en de jongens weg te zijn. Maar goed, het was nou eenmaal niet anders en ook hier kwamen we doorheen.”
“Na 32 weken en zes dagen kreeg ik een keizersnede. Ik vond het super fascinerend om dat een keer te zien. Op 4 juli 2017 om 10.04 uur is Stella geboren en om 10.06 uur Penelope. Uit de tests bleek dat het goed met ze ging. Ze waren zwaarder dan verwacht en ze hoefden niet aan het zuurstof.”
Lees ook
Mechie beviel onverwacht thuis van haar tweeling: ‘De vliezen braken – paniek in de tent’
“Die dagen in het ziekenhuis zag ik twee volmaakte baby’s, maar als ik nu foto’s terugkijk schrik ik van hoe klein en kwetsbaar ze eruitzagen. Liefde maakt echt blind.”
“Na een week mocht ik naar huis, maar omdat de baby’s moesten blijven vond ik dit de zwaarste periode. Ik was óf bij de jongens, óf bij de meiden en dus altijd ergens níet. Na 2,5e week mocht de tweeling eindelijk mee naar huis.”
“Nu kon ik heerlijk de hele dag in bed knuffelen met de baby’s. Het ging ook super goed met ze. Ja, ze zijn met z’n tweeën, maar je moet er gewoon rustig mee omgaan, anders loop je jezelf voorbij. In het ziekenhuis zeiden ze dat we een uur tussen de voeding van Stella en Penelope in moesten laten zitten. Nou, echt no way. Als de een wakker werd om te eten, maakte ik de ander ook wakker. En dat doe ik nog steeds. Lekker alles tegelijk, dan heb je tussendoor meer tijd.”
“Stella en Penelope zijn mega ontspannen baby’s. Ik denk niet dat het hebben van een tweeling per se druk is. Doordat we alles tegelijk doen, lijkt het alsof je één baby hebt, maar dan veel gezelliger. De interactie tussen Penelope en Stella is zo mooi. Ze likken aan elkaars vingertjes, rollen over elkaar heen en als er eentje jeuk heeft, krabt ze per ongeluk de ander. Hun band is ook nu al sterk. Penelope is nu bijvoorbeeld verkouden en als ik haar neusspray geef, zie je Stella kijken: wat doe jij met mijn zusje? De jongens zijn ook super trots en willen overal bij helpen.”
“Ik begrijp niks van de horrorverhalen die ik las. Er is juist iets heel leuks aan een tweeling. Ze doen ook echt iets met mensen. Een vriend van Jasper kreeg zelfs tranen in zijn ogen toen hij ze zag en ook ik denk nog bijna elke dag: wáúw.”
Lees ook
Nathaly beviel midden op de weg en in de gang van het ziekenhuis van haar tweeling
“Laat je dus niet bang maken door anderen en google niet te veel. Ik hoop met mijn verhaal en mijn Instagrampagina te laten zien dat het goed kan gaan. Ondanks dat mijn zwangerschap alles behalve makkelijk was, ervaar ik het hebben van een tweeling als iets fantastisch. Ik besef dagelijks hoeveel geluk we hebben gehad., maar een tweeling is hoe dan ook het bijzonderste dat er is.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
