In onze serie ‘Monumentjes’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Vandaag gedenkt Francis (36) haar zoon Thomas, die twee jaar en drie maanden werd.
Geschreven door Francis Lok, ter nagedachtenis aan haar zoon Thomas Lok (27 augustus 2010 – 11 december 2012).
Lees ook
Het nichtje van Ilanda overleed aan leukemie: ‘Ze was als een dochter voor me’
Wat bijzonder om een kindje te krijgen. Mijn zwangerschap verliep goed. De gynaecoloog vertelde dat wij een gezonde zoon zouden krijgen. De naam wisten we meteen. Thomas. Met 37 weken werd er een keizersnede gepland. Vol spanning gingen wij naar het ziekenhuis. Het was een regenachtige dag, maar ons wondertje zou die dag geboren worden.
En daar was ons prachtige kind. Thomas werd bij mij gelegd, maar direct merkte ik aan mijn man en artsen dat het niet goed was. Een kusje op zijn wang, en voordat ik het wist werd hij meegenomen voor controles. Ik bleef alleen op de OK achter, tot ik hem mocht zien. Ik zag alleen maar een prachtige zoon, maar er werd ons verteld dat de verdikking in zijn hals direct onderzocht moest worden.
De volgende ochtend gingen wij naar het UMCG (Universitair Medisch Centrum Groningen). Toen ik in bed, met mijn Thomas, de oncologie-afdeling op werd gereden, spatte mijn droom uiteen. Ik zag prachtige kinderen vechten voor hun leven. Thomas kreeg direct een MRI-scan. Na onderzoek kregen wij te horen kregen dat Thomas een zeldzame, agressieve tumor in zijn hals had. Thomas was drie dagen oud toen hij een vier uur durende operatie moest doorstaan. Als gevolg van het wegsnijden van de tumor kon hij niet meer slikken, en werd hij geïntubeerd omdat de ademhaling kritisch was. Daarna werd een een zogenaamde tracheacanule geplaatst, zodat hij niet aan de beademing hoefde te liggen.
Wij verbleven in het Ronald McDonaldhuis, vlakbij hem. De zorg rondom een tracheacanule was intensief. Na verschillende gesprekken mochten wij een traject volgen om te leren alle zorg thuis op ons te nemen. Dat was zwaar, maar ik kwam zo dicht bij het doel om Thomas zijn eigen kamer te laten zien.
Als het even goed ging, gingen we op pad. Een buggy vol apparatuur, maar wat genoten we van de kinderboerderij, wandelingen en het samenzijn. Thomas ontwikkelde zich als een sterke, lieve jongen. Met behulp van fysiotherapie leerde hij staan en stapjes lopen. Wij durfden naast dagjes weg, ook weekendjes weg te plannen. We zijn zelfs samen op vakantie geweest. We wilden hem zo veel laten zien. Thomas genoot en wij genoten van zijn lach.
Eind 2011 bleek dat de tumor weer was gaan groeien, onze wereld stortte opnieuw in. Voor zijn tweede verjaardag, zomer 2012, gaf de oncoloog aan: “De tumor is niet meer stabiel en groeit weer, er is sprake van uitzaaiingen.” Ook nu konden we dit niet geloven. Zijn tweede verjaardag werd een knalfeest met clowns, springkussens, lieve mensen en optredens. Maar Thomas werd daarna sneller moe, wilde vaker liggen en kreeg pijn. Na vele gesprekken werd ons uiteindelijk verteld dat ze echt niks meer konden doen. “Hou elkaar vast en geniet van elk moment thuis.” Thomas is op 11 december 2012 in onze armen overleden.
De afscheidsdienst was op 15 december. Het was onmogelijk om je zoon in een groen kistje te zien liggen. Er waren veel lieve mensen en Thomas werd door een haag van ballonnen naar buiten gedragen. Dinand Woesthoff heeft het nummer Allerbeste vriendjes van Woezel en Pip opnieuw geschreven, speciaal voor Thomas. Dit nummer is gedraaid tijden de dienst. Deze tekst zegt zo veel: ‘Ons allerbeste vriendje voor altijd’.
In 2014 hebben wij een dochter en in 2016 een zoon mogen krijgen. Ze lijken enorm op Thomas en het is zo fijn om een reden te hebben om elke dag te moeten opstaan. Onze toekomst zal nooit worden zoals wij het hadden gehoopt. Thomas is verweven met ons gezin en wij zijn trots dat wij zo’n lieve zoon en broer hebben. Het gemis is elke dag aanwezig. Omdat wij zoveel van hem houden, zal dit nooit veranderen.
Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
