In onze serie ‘Monumentjes’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Vandaag gedenkt Mika (18) haar moeder Angelique, die 46 jaar werd.
Geschreven door Mika Mulder, ter nagedachtenis aan Angelique Mulder (25 december 1970 – 22 december 2017).
Lees ook
Lisa verloor haar broer op haar dertiende: ‘Hij is langer niet in mijn leven dan wel’
Mijn moeder was ontzettend zorgzaam, liefdevol, een doorzetter en vrij pittig. Ze nam nooit een blad voor haar mond en had echt galgenhumor. Die humor maakte het in haar ziekteperiode wel makkelijker erover te praten. Sowieso kon ik altijd goed praten met haar, ze was mijn moeder, psycholoog, beste vriendin en stylist.
De mooiste herinneringen zijn toch wel onze vakantie naar Curaçao, de ontmoeting met zangeres Anouk die ik had geregeld, de weekendjes weg en met het gezin sushi eten. Ook thuis samen op de bank zitten en een serie kijken waren voor ons geluksmomentjes.
Mika, Angelique en zangeres Anouk:
In april 2015 kreeg ze te horen dat ze borstkanker had. Na dit nieuws is ze er, zoals bij alles, vol voor gegaan. Ze kreeg zes chemokuren, de zwaarste die er zijn. Na de chemo, bestralingen en operatie kreeg ze in december 2015 te horen dat er niks meer te zien was in haar lichaam. We waren zo immens blij.
Daar kwam abrupt een einde aan toen mams op vrijdag de dertiende in januari 2017 te horen kreeg dat ze weer kanker had. Deze keer niet te genezen. Onze wereld stortte compleet in. Mama daarentegen stortte zich op het uitstellen van haar overlijden. Ze wilde zo graag mijn zeventiende verjaardag in mei meemaken.
Angelique en Mika:
Steeds was er weer een experimentele chemokuur die weer een maand of twee kon rekken. Mijn verjaardag heeft ze gehaald, en zelfs papa’s verjaardag in september. Haar eigen verjaardag, eind december, niet. Daar heeft ze zelf voor gekozen. In oktober besloot mama te stoppen met de chemokuren. De artsen zeiden ook dat ze alle goedwerkende chemo’s al had gehad.
Vanaf toen ging het bergafwaarts. Toch hebben we nog een fijne tijd gehad met z’n drieën. We hebben veel gepraat, gelachen, gehuild en vooral geknuffeld. Op 20 december zei ze tegen papa en mij: “Bel de dokter maar, ik ben er klaar mee.” Twee dagen later stond hij voor de deur, en heeft mama in alle rust euthanasie gepleegd. Ze is vredig overleden, op de bank met papa en mij aan haar zijde.
Het afscheid was heel mooi, persoonlijk en warm. Ze was geen standaardvrouw, dus mocht het ook geen standaarduitvaart zijn. Ze wilde niet in een lijkwagen, dus hadden we een mooie donkerbruine auto kunnen regelen. Als kist had ze een mand, dat vond ze minder luguber. Het afscheid was in een theater bij ons in de stad en tussendoor werd haar favoriete muziek gespeeld. Daarna konden de mensen bittergarnituur en nacho’s eten, en bier en wijn drinken.
Het hele gezin op vakantie:
Ik heb van haar meegekregen dat je niks moet uitstellen, altijd naar je gevoel moet luisteren en vooral geen dingen moet doen die je niet wilt. “Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag.” Lieve mams, de mooiste van allemaal, ik hou van jou. You’re my star in heaven.
Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
