LINDA.nl duikt elke week in het ‘Werpsterren’-archief en vraagt de moeders hoe het nu met ze gaat. Judith (nu 43) vertelde in december 2017 over de bijzondere geboorte van Fee (5) in 2015.
Voor elke fase had Judith vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Shannon beviel op 1 januari om 00.01 uur – ‘Bohemian Rhapsody’ en vuurwerk op de achtergrond
“Maikel (49) en ik hadden drie kinderen en waren niet van plan een vierde te krijgen. Ik gebruikte geen anticonceptie, maar had een hele regelmatige cyclus. Het was zo al jaren goed gegaan, tot deze keer. We hadden een vakantie van drie weken gepland, tussen mijn menstruatieweken in. Toen ik de week vóór de vakantie nog niet ongesteld werd, maakte ik me meer druk om een lastigere vakantie dan dat ik ergens anders aan dacht.”
“Mijn blik viel op een oude – ongebruikte – zwangerschapstest in de badkamer, nadat ik opvallend vroeg uit bed moest om te plassen. Ik kreeg een voorgevoel, deed voor de zekerheid de test en ja hoor: zwanger. “Shit, we hebben een probleem”, zei ik tegen mijn man.”
Judith tijdens de zwangerschap.
“De rest van de dag verliep normaal. ’s Avonds had ik de baby al lang in mijn hart gesloten. Ik heb vijf miskramen meegemaakt. Toen wilden we het zó graag. Waarom nu dan niet? Mijn man was daar niet zo zeker over. Voor hem was het gezin voltooid en hij wilde niet nóg een keer de hele babyfase meemaken. Ondanks ons verschillende gevoel begrepen we elkaar. We spraken met de huisarts en een maatschappelijk werker, maar we kwamen er niet uit.”
“Bij de echo verwachtten we dat ik zo’n acht weken zwanger zou zijn, maar het was al ruim tien weken. In plaats van een garnaal zagen we een baby met armpjes en beentjes. Ik zag dat er wat bij Maikel gebeurde. Hierna hadden we een goed gesprek. Eén van ons moest zijn gevoel aan te kant zetten, maar het was voor mij onmogelijk om vrijwillig naar een abortuskliniek te gaan. Toen besloten we het kind te houden.”
“Maikel had zich er helemaal bij neergelegd. Die avond vertelden we het de kinderen, die het heel leuk vonden. We gingen ervoor. Net als bij de andere drie voelde ik me tijdens de zwangerschap verschrikkelijk. Ik was niet mezelf, voelde me een walvis en had last van bekkeninstabiliteit. Ook bleef ik bang voor weer een miskraam. Zo’n baby is zó kwetsbaar.”
“De laatste week van de zwangerschap is het leukst; lekker wachten op dat magische moment. Die nacht werd ik om 00.45 uur wakker met kramp. Ik kon het nog geen weeën noemen. Rond 1.30 uur ging ik even onder de douche staan voor wat ontspanning. Maikel belde zijn ouders en hoewel ik – nog in de ontkenningsfase – zei dat hij ze nog niet moest laten komen, deed hij dat toch. De vorige drie kwamen ook snel, dus hij zag de bui alweer hangen.”
“Ook in het ziekenhuis – door mijn geschiedenis met miskramen ging ik daar bevallen – vonden ze dat ik beter al kon komen. Ikzelf deed rustig aan. Ik pakte – tussen de weeën door – op mijn gemak alle spullen in en stond zelfs voor de spiegel om te kiezen welk vest ik aan zou doen.”
“Rond 2.20 uur liepen we naar buiten. De weeën waren inmiddels een stuk intenser en in de auto zitten was eigenlijk onmogelijk. Die rit van twintig minuten leek eeuwig te duren. Om 2.40 uur – dat weten we precies door het parkeerkaartje dat we bewaard hebben – reden we het parkeerterrein op. Ik hield het toen al bijna niet meer. Ik weet nog dat ik naar de grond keek en dacht: als ze er nu uitkomt, valt ze heel hard. Ik moet naar een bed, nú.”
“Ik was bij elke stap bang dat de baby eruit zou komen. Dat er een busje voor de ingang stond, was dus niet goed getimed. Nadat we daar omheen waren, renden we de gang in. Daar brak het vruchtwater. Elke seconde telde nu. Maikel ging naar de lift, maar daar wilde ik al helemaal niet bevallen. Dus koos ik voor de trap. We stormden naar boven. Op de één-na-laatste trede riep ik: “Ik voel het hoofdje!” Maikel rende weg om hulp te halen.”
Dé trap.
“Omdat ik bang was bang dat de baby zou stikken, trok ik mijn broek en onderbroek naar beneden. Ik probeerde het flubberende lijfje nog te pakken, maar dat was door het slijm en bloed onmogelijk. In gedachte zag ik haar van de trap af vallen. Dat mocht niet gebeuren. Ik gaf haar met mijn glibberhanden een klein duwtje waardoor ze nét op de vloer viel. De navelstreng scheurde en Fee was – op 18 maart 2015 – geboren.”
Fee en Judith, net na de geboorte.
“Even dacht ik dat ze dood was, door de val. Toen begon ze gelukkig te huilen. Daar stond ik dan: in een plas bloed en slijm, met mijn broek op mijn enkels en een baby op de grond. Toen kwamen Maikel en de verloskundigen binnen. Om 2.45 uur was ik op de verloskamer, toen waren we dus nog maar vijf minuten in het ziekenhuis.”
Fee en Judith, klaar voor vertrek naar huis.
“Gelukkig bleek al snel dat met Fee alles goed was. Ook met mij ging het helemaal perfect. Het was zo’n opluchting dat die zwangerschap voorbij was. Ik voelde me eindelijk weer mezelf. Om 5.00 uur waren we alweer thuis en om 7.00 uur stond ik de boterhammen voor de andere drie kinderen te smeren. De kraamweek was dan ook makkelijk.”
Alle kinderen bij elkaar, in de kraamweek.
“Het is net alsof het mij niet is overkomen. Het kan toch niet dat ík dit mee heb gemaakt? Vooral de eerste week dacht ik er veel over na. Een verloskundige gaf me de tip om alles op te schrijven, zodat het uit mijn gedachten ging. Ik schreef eerst voor mezelf en later plaatste ik het verhaal op mijn lifestyle-/mamablog. Dat hielp heel goed.”
“Het gaat super met Fee en de rest van het gezin. Maikel en ik zijn allebei heel gelukkig met vier kinderen en we houden van alle vier evenveel. Ik kijk niet rottig terug op deze ervaring, uiteindelijk was het gewoon een hele makkelijke bevalling.”
Fee in de zomer van 2017.
In 2020 vraagt LINDA.nl Judith om een update: “Fee is uitgegroeid tot een grappig en lief meisje met een sterke wil. Af en toe best pittig, maar ze wordt op handen gedragen door haar broer en zussen. Bij Lenthe (8) kruipt ze bijna elke avond in bed, met Yuren (10) doet ze vaak spelletjes en onze puber Sterre (13) vindt haar vooral heel grappig. Een gezin met vier kinderen is druk, maar we genieten volop van alle gezellige momenten die we meemaken.”
Foto: Kirstin Kraaijveld Fotografie
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
